Διδάγματα από «ερασιτεχνικές εκλογές»




Αυτές τις μέρες εκλογές είχαν και στον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό. Οι «φίλοι» μας οι βαζέλες όμως δεν ήταν τόσο τυχεροί όσο εμείς και δεν κατέβασε ψηφοδέλτιο κανένας από τους δικούς τους μεγιστάνες. Ούτε κάποιος από την οικογένεια Βαρδινογιάννη, ούτε ο Νικόλας Πατέρας, ούτε ο Βλάσης Σταθοκωστόπουλος, ούτε ο Ανδρέας Βγενόπουλος, ούτε καν ο αγαπημένος των Παναθηναϊκών οπαδών, Δημήτρης Γιαννακόπουλος εμφανίστηκε σαν αγνός Παναθηναϊκός που είναι να σώσει τα αγνά και ταπεινά ερασιτεχνικά τμήματα της παναθηναϊκής οικογένειας. Ο ίδιος όμως άνθρωπος είναι έτοιμος να γίνει ιδιοκτήτης της ποδοσφαιρικής ομάδας της Σπάρτης. Βρε κάτι παράξενα πράγματα.

Είπαμε δεν είναι όλοι τυχεροί σαν κι εμάς που οι οικονομικά άνετοι ΑΕΚτζήδες «τσακώνονται» ποιος θα αναλάβει τα ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου. Επειδή μάλιστα δεν φτάνουν για όλους ιδρύουν και καινούργια. Από φέτος θα έχουμε και γυναικείο μπάσκετ!

Επιστροφή στην Παναθηναϊκή οικογένεια. Πλάκα - πλάκα μετά από τα 30 χρόνια της οικονομικά παντοδύναμης οικογένειας Βαρδινογιάννη και τα 20 χρόνια των φοβερών και τρομερών, άρρωστων Παναθηναϊκών, Γιαννακόπουλων, ξέρετε ποιο είναι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του Παναθηναϊκού; Αυτό το απολιθωμένο γήπεδο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Δε λέω κι εμείς ένα οικόπεδο είναι το μοναδικό που έχουμε, αλλά ευτυχώς δεν θα το έχουμε για πολύ ακόμα, οσονούπω παραχωρείται και έτσι επιτέλους θα αξιοποιηθεί. Ποιός θα επωφεληθεί από την αξιοποίηση του; Αυτά τα ρωτάνε οι εχθροί της ΑΕΚ!

Ξαναεπιστρέφουμε στην Παναθηναϊκή οικογένεια. Ξέρετε πως έφτασε ο ερασιτέχνης Παναθηναϊκός στο σημερινό απελπιστικά τραγικό έως εξευτελιστικό σημείο; Και μην μου πείτε τι μας νοιάζει εμάς, γιατί αν ξέρεις πως την έπαθε ο «εχθρός» σου, μπορείς να γνωρίζεις τι πρέπει να αποφύγεις για να μην την πάθεις κι εσύ.

Οι μέχρι σήμερα διοικήσεις του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού είχαν επιδοθεί σε ένα πρωτοφανή σαφάρι τίτλων (βρε τι μου θυμίζει). Τμήματα στημένα εφήμερα με οικονομική ασφυξία, ζωής ενός άντε δύο χρόνων, με μοναδικό στόχο την κούπα και την λεζάντα (βρε τι μου θυμίζει). Το βάρος έπεφτε πάντα σε συγκεκριμένα τμήματα που εξασφάλιζαν κάποια σχετική προβολή, ενώ τα υπόλοιπα μαράζωναν και ξεφτιλίζονταν παντοιοτρόπως (βρε τι μου θυμίζει).

Έχουμε πάντα και το παράδειγμα του Πανελλήνιου, ενός συλλόγου με τεράστια ιστορία και προσφορά στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, που έπεσε στα χέρια του μεγιστάνα Μίνωα Κυριακού και... πήγε για βρούβες. Κι έτσι κανείς δεν θα μπορεί να πει: Δεν ήξερα!

Η λύση δεν υπήρξε και δε θα βρεθεί στην επιλογή του ισχυρότερου από τους «μεγιστάνες» που για δικούς τους λόγους ασχολούνται με τον αθλητισμό. Η λύση βρίσκεται στο αντικειμενικό γεγονός ότι το οικονομικό αδιέξοδο που είναι η φυσική συνέπεια του τρόπου λειτουργίας των συλλόγων από δαύτους, εκτός από καταστροφή περιέχει και τις βάσεις για την ανατροπή. Αρκεί να υπάρξει ένα καλύτερα προσανατολισμένο οπαδικό κίνημα. Αρκεί να υπάρξει ένταση της επαγρύπνησης απέναντι σε κάθε κίνηση που αποδυναμώνει τον πυρήνα της αντίστασης - αντεπίθεσης.

Σχόλια