«Το ποδόσφαιρο χρησιμοποιείται ως ναρκωτικό μέσα σε μια κοινωνία». Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτή τη φράση ή κάποια με το ίδιο νόημα. Σίγουρα έχει αποδειχτεί ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί σε αρκετές περιπτώσεις, μόνο όμως κάποιος κακοπροαίρετος μένει εκεί χωρίς να εξετάσει τις στιγμές που το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως εργαλείο αφύπνισης.
Προσέξτε: Στο ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου του 2004, στην Αθήνα, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Ιράκ έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης. Κατά τη διάρκεια αυτής της θριαμβευτικής πορείας οι Ιρακινοί είχαν καταφέρει να κερδίσουν τις ομάδες της Πορτογαλίας και της Αυστραλίας, δύο χώρες δηλαδή που είχαν συμμαχήσει από την πρώτη στιγμή με τον Μπους και τον Μπλερ στον πόλεμο, στην εισβολή και στην κατοχή του Ιράκ.
Οι νίκες των Ιρακινών είχαν προκαλέσει τότε έναν παλλαϊκό ενθουσιασμό στους συμπατριώτες τους, που, όπως έγραφαν τις μέρες εκείνες τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, πυροβολούσαν στους δρόμους όχι εναντίον των Αμερικανών Πεζοναυτών, αλλά από χαρά. Οι νίκες της ομάδας του Ιράκ πρόσφεραν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στον Μπους, να χρησιμοποιήσει το ποδόσφαιρο ως ναρκωτικό. Ενόψει τον προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ που διεξάγονταν εκείνη την εποχή, επιχείρησε να διαφημίσει την πολιτική του και να ισχυριστεί ότι αυτές οι επιτυχίες των Ιρακινών στο γήπεδο οφείλονταν στον ίδιο επειδή είχε στείλει το στρατό των ΗΠΑ να τους «απελευθερώσει».
Να όμως που η προσπάθεια του Μπους να χρησιμοποιήσει το ποδόσφαιρο σαν ναρκωτικό, στην κατεύθυνση της προπαγάνδας του, που ήθελε να μετατρέψει το ποδόσφαιρο σε «απόδειξη» της «ορθότητας» της πολιτικής των εγκλημάτων που διέπραξε στο Ιράκ, έγινε αφορμή για αφύπνιση: «Πώς θα συναντήσει ο κύριος Μπους το Θεό του, έχοντας σφαγιάσει τόσους πολλούς άντρες και γυναίκες;» ήταν η απάντηση του Αχμέτ Μανατζίντ, μόλις εικοσιδύο ετών το 2004 που έκανε αυτή τη δήλωση σαν διεθνής ποδοσφαιριστής του Ιράκ. «Ο κύριος Μπους έχει διαπράξει αμέτρητα εγκλήματα. Το Ιράκ ως ομάδα δεν επιθυμεί να χρησιμοποιείται από τον Μπους στην προεκλογική του εκστρατεία. Μπορεί να βρει άλλο τρόπο να διαφημιστεί» ήταν η απάντηση του αρχηγού της ομάδας του Ιράκ. Όσο για τον προπονητή της ομάδας, τον Αντάν Χαμάντ Μαζίντ, στο άκουσμα της προπαγάνδας του Μπους, σχολίασε: «Το μυαλό μας είναι πάντα στο Ιράκ. Δεν μπορούμε να μιλάμε για σύμβολα ελευθερίας και για ειρήνη από τη στιγμή που στην πατρίδα μας υπάρχει ακόμα ξένος στρατός κατοχής. Δυστυχώς στις σημερινές συνθήκες δεν μπορείς να διαχωρίσεις τον αθλητισμό από την πολιτική».
Έχουν περάσει εννέα χρόνια από τότε και η φράση «Δυστυχώς στις σημερινές συνθήκες δεν μπορείς να διαχωρίσεις τον αθλητισμό από την πολιτική», του ομοσπονδιακού προπονητή του Ιράκ το 2004, Αντάν Χαμάντ Μαζίντ, εξακολουθεί να είναι επίκαιρη. Η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου άλλωστε είναι μια πολιτική απόφαση. Τα επίχειρα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου βιώνουμε, και τυπικά φέτος, στην ΑΕΚ. Όσα αντιπροσωπεύει η ιδέα και η ιστορία του σωματείου, συμπαρασύρονται μαζί με τη διάλυση της εταιρείας. Η έκτακτη ΓΣ των μετόχων αποφάσισε εύκολα ότι για οικονομικούς λόγους η ΑΕΚ δε θα δηλώσει συμμετοχή στη Football League, αλλά στη νέα Γ' Εθνική, Football League 2 τη λένε οι μορφωμένοι. Έτσι θα μπει στην τελική ευθεία το χρονικό μιας, από καιρό σχεδιαζόμενης και για πολλούς λόγους, προαναγγελθείσας διάλυσης.
Εδώ ερχόμαστε φάτσα – κάρτα με την φράση που συναντήσαμε στην αρχή αυτού του κειμένου: «Το ποδόσφαιρο χρησιμοποιείται ως ναρκωτικό μέσα σε μια κοινωνία». Εμείς οι οπαδοί της ΑΕΚ που οι περισσότεροι είμαστε εργαζόμενοι άνθρωποι, τροφοδοτούμαστε με τόνους ολόκληρους από το «ναρκωτικό» που λέει ότι: δεν έγινε και τίποτα μωρέ που οι πρώτοι που πλήττονται από τις αποφάσεις και τις εντολές νυν, πρώην και επίδοξων επιχειρηματιών «σωτήρων» είναι οι εργαζόμενοι. Γιατί μπορεί παίχτες και προπονητές να έχουν κάποιες ελπίδες να μη χάσουν όλα όσα τους οφείλονται, δεν ισχύει το ίδιο για τους υπαλλήλους. Απλήρωτοι περίπου 8 μήνες τώρα, δεν αρνήθηκαν, στους ιδιοκτήτες της ΠΑΕ και τους διοικούντες - υπαλλήλους τους, την εργασία τους. Πανίσχυρο ναρκωτικό αυτό και πολύ χρήσιμο στην εξουσία, γιατί αύριο – μεθαύριο όταν θα κλιθείς εσύ αγαπημένε μου φουκαρά να αντιμετωπίσεις παρόμοιες καταστάσεις στο δικό σου εργασιακό περιβάλλον, είδη θα έχεις εκπαιδευτή ότι πρέπει να το βουλώσεις και να στρίβεις γιατί πάνω από όλα είναι τα σχέδια των μεγάλων αφεντικών!
Όπως η επιβράβευση για τους υπάλληλους της ΑΕΚ από τους νυν και επόμενους «σωτήρες» - «αναξιοπαθούντες» καπιταλιστές με τα καράβια, τα πετρέλαια και τις άλλες μπίζνες εκατομμυρίων ευρώ, ήταν να τους ανακοινωθεί από τον υπάλληλό τους πρόεδρο της εταιρείας Ανδρέα Δημητρέλο ότι μπαίνουν στο Ταμείο Ανεργίας, και δεν υπάρχουν χρήματα για τα οφειλόμενα και τις αποζημιώσεις τους, ανάλογη τύχη σε περιμένει και σένα ανώνυμε και αδέσμευτε οπαδέ της ΑΕΚ που καταπίνεις αμάσητο το χαπάκι της υποταγής.
http://www.aek-live.gr/2013/05/blog-post_6656.html
Σχόλια