Από πέρυσι προσπαθώ να καταλάβω που οφείλεται αυτή η εμπάθεια
που βγάζουν κάποιοι που νομίζουν ότι λέγονται δημοσιογράφοι, απέναντι στον Γιάννη
Αραμπατζή. Ξέρω ότι τον Γκερέιρο, ας πούμε, τον έχουν βγάλει απροσάρμοστο γιατί
έχει μεγάλο συμβόλαιο, τον Μανωλά πάνε να τον βγάλουν ανισσόροπο γιατί τα «αφεντικά»
τους δεν φαίνετε να θέλουν να ανανεώσουν το συμβόλαιο που συμφώνησαν. Τον
Μπλάνκο τον είχαν βγάλει χασογκόλη, τον Σκόκο τουρίστα, τον Τζιμπούρ σχιζοφρενή,
τον Σάχα πληγή των αποδυτηρίων επειδή ζήτησε τα λεφτά του κτλ. Με τον Αραμπατζή
όμως δεν μπορώ να αιτιολογήσω το «κόλλημα»
των γνωστών αγνώστων κύκλων της δήθεν αθλητικής δημοσιογραφίας. Ποιος ξέρει; Μπορεί
να μην έχει χουβαρντά μάνατζερ!
Θυμάμαι τις σωτήριες επεμβάσεις του Αραμπατζή στο ντέρμπι με
τον Ολυμπιακό, στο Καραϊσκάκη, θυμάμαι την εξαιρετική εμφάνιση που
πραγματοποίησε με τον Παναθηναϊκό, θυμάμαι ότι ήταν βασικός συντελεστής της πρόκρισης
στους ομίλους του φετινού «Γιουρόπα Λιγκ» με την εμφάνιση που έκανε στην Τιφλίδα, για να έρθει το παιχνίδι
με τον Εργοτέλη, και τα δύο τετ α τετ του Μπούντιμιρ στο πρώτο ημίχρονο, για να
αποδείξουν ότι ο27χρονος πια Γιάννης Αραμπατζής αξίζει να είναι ο βασικός τερματοφύλακας
της ΑΕΚ. Αυτοί που δεν αξίζουν να είναι υπερασπιστές (έστω αυτόκλητοι) των συμφερόντων
της ΑΕΚ είναι όσοι παραποιούν την αντικειμενική αλήθεια για την αγωνιστική εικόνα
ενός αθλητή που έχει συμπληρώσει δέκα χρόνια στην ΑΕΚ, από εμπάθεια που πηγάζει
από το προσωπικό τους συμφέρον.
Να ξέρετε κάτι αδέλφια μου ΑΕΚτζήδες. Όσο περισσότερη
αλήθεια «αναγκάζεται» να κρύψει ένας δημοσιογράφος που ασχολείται επαγγελματικά
με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ, τόσο πιθανότερο είναι ένα μεγάλο μέρος της σκέψης του
να είναι ψεύτικο, να μην μπορεί να βγάλει γενικευμένα συμπεράσματα γύρο από τον
κόσμο και τη φύση της ΑΕΚ. Τέτοια
ανθρωπάκια δεν αξίζουν την εμπιστοσύνη μας. Εμπιστευτείτε αυτούς που
αισθάνονται και είναι ελεύθεροι να διατυπώνουν την γνώμη τους, αλλά και τα συναισθήματα
τους, όσους σκέπτονται και εκφράζονται ελεύθερα, χωρίς να βραχυκυκλώνουν από το
φόβο που προκαλεί η σκέψη της σύγκρουσης με τα συμφέροντα της ΠΑΕ.
Γι’ αυτό οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι που ασχολούνται με την
ΑΕΚ, δεν καταφέρνουν να προσεγγίσουν την πραγματική ΑΕΚ ούτε στα πιο πρακτικά
και στοιχειώδη. Αφιερώνουν σελίδες έκφρασης της αγωνίας τους και της ανησυχίας
τους για το μέλλον της ΠΑΕ, άντε και της ΚΑΕ, αλλά αδιαφορούν για το τέλος της
ερασιτεχνικής ΑΕΚ, που θα έρθει εάν
εφαρμοστούν οι αποφάσεις της κυβέρνησης για νέο κόψιμο των ήδη ...πετσοκομμένων
επιχορηγήσεων προς τις Ομοσπονδίες. Αλλά ας μην περιμένουμε τέτοιες ευαισθησίες
από ανθρώπους που δεν ασκήθηκαν να διαχειρίζονται, να παρακολουθούν και να αναλύουν
πραγματικότητες, γιατί η εξουσία που με τον έναν η τον άλλον τρόπο υπηρετούν,
δεν τους επιτρέπει να δουν, ως ανάξια λόγου, τη μέσα τους επιθυμία.
Ποιος να περιγράψει
την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ερασιτεχνική ΑΕΚ, η οποία είναι ήδη
τραγική, και αν δεν ήταν κάποιοι άνθρωποι να τρέχουν 24 ώρες το 24ωρο από πείσμα,
αγάπη και τρέλα για αυτήν την ομάδα η απειλή του λουκέτου στα περισσότερα τμήματα
του συλλόγου θα ήταν πιο ορατή από ποτέ; Ποιος; Ποιοι; Αυτοί που χάνονται σε
ονειροφαντασίες και ψευδαισθήσεις, με Ιταλικές εταιρείες Ρώσων επενδυτών;
Μ’ αυτά και μ’ αυτά,
οι δημοσιογράφοι της ΑΕΚ, χάσανε το πολυτιμότερο κέντρο της ύπαρξης τους, την ιδία
την ΑΕΚ. Αγωνίζονται να καλύψουν το κενό, το χάσμα, με προσωπεία. Δανεικά
ψευδοπρόσωπα, εργαλεία όχι ζωής αλλά εξυπηρέτησης επιχειρηματικών παθών και συμφερόντων.
Πατρονάρουν μια ιδιότυπη «διαφημιστική» δραστηριότητα υπέρ του εφοπλιστή Παππά
που ενώ χρωστάει ένα καράβι λεφτά στην ΠΑΕ πετάει κάτι ξεροκόμματα στην ερασιτεχνική
νομίζοντας ότι έχει να κάνει με Μάου – Μάου.
Δεν κάνει μόνο ο Παππάς δωρεές στην ερασιτεχνική ΑΕΚ. Ο παραλίγο
σωτήρας της ΚΑΕ ΑΕΚ Στάθης Μπαϊρακτάρης, έκανε δωρεά το αστρονομικό ποσό τον
5.000 ευρώ!!! Εγώ πάντως εκτός από το προσωπικό των συμφερόντων που εξυπηρετούνται,
βλέπω και μια εύλογη, «συνοδευτική», της καταστροφικής
κυβερνητικής πολιτικής στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, προσπάθεια σε
προπαγανδιστικό επίπεδο, να «νομιμοποιήσει» στη συλλογική συνείδηση των οπαδών
και στις συνειδήσεις των στελεχών και των αθλητών, την άμεση «εμπλοκή» του «πατερούλη»
με τα πολλά λεφτά στην ζωή του ερασιτεχνικού αθλητισμού σε όλα τα επίπεδα. Σε
αυτό το πλαίσιο, σου λένε εμείς σαν κράτος δεν σου δίνουμε φράγκο, αν θες να
συνεχίσεις να υπάρχεις, βρες χρηματοδότη.
Όμως: όπου εισχωρεί ο
έμπορος και το κέρδος, αποδρά ο αθλητισμός και η ιδεολογική υπόσταση της ΑΕΚ,
όπως έχει αποδράσει από το ποδόσφαιρο με την ίδρυση των ΠΑΕ, από το Μπάσκετ με
την ίδρυση των ΚΑΕ, κτλ. Μέσα σε αυτή τη φιλοσοφία, εντάσσεται και το ζήτημα
των ξαφνικών δωρεών στην ερασιτεχνική ΑΕΚ, από πρώην και νυν στελέχη της ΠΑΕ.
Αφού πρώτα έχουν καταργήσει ετσιθελικά το 10% που έχουν υποχρέωση να καταβάλουν στα ταμεία
της ερασιτεχνικής ΑΕΚ, ένα μικρό μέρος των κλεμμένων χρημάτων επιστρέφει με τη
μορφή κάθε είδους «χορηγιών». Η «χορηγία» είναι μια δραστηριότητα περιβεβλημένη
το μανδύα της χριστιανικής φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης. Αλλά, για να έχουμε
στην ΑΕΚ κάποιους, πολύ λίγους, «ελεήμονες χορηγούς», πρέπει να συντηρούμε μια
ομάδα ελεούμενων αθλητών. Σ' αυτό το σύστημα του εμπορευματοποιημένου
αθλητισμού που βιώνουμε, ένας μεγάλος εγκληματίας μπορεί, πολύ εύκολα, να
φορέσει την «τήβεννο» του μεγάλου «ευεργέτη» της ΑΕΚ.
Η ΑΕΚ δεν έχει ανάγκη ούτε
από «ευεργέτες», ούτε από «χορηγούς», ούτε από «σωτήρες». Η ΑΕΚ έχει ανάγκη μόνο
τους οπαδούς της. Για την ακρίβεια, η ΑΕΚ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τους
οπαδούς της. Η επιστροφή των ΑΕΚτζήδων στα γήπεδα, δεν είναι μια επιχειρηματική
ανάγκη. Πιο σωστά: αυτή η επιχειρηματική ανάγκη δεν είναι το κύριο. Το κύριο
είναι η ανανέωση της αίσθησης, η της ψευδαίσθησης ότι στην ΑΕΚ υπάρχει
δημοκρατία. Η δημοκρατία της ΑΕΚ με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, αυτήν
της λαοκρατίας, ως στοιχείο της αίγλης και της κινητήριας δύναμης της ομάδας, η
θα παίρνει «ψήφο εμπιστοσύνης» στον τόπο που διενεργείτε η «τελετή» η θα
καταρρεύσει και μαζί της θα καταρρεύσει και όλο το οικοδόμημα.
Σχόλια