Εδώ στην πατρίδα ΑΕΚ, μας έχουν κυκλώσει τα ερπετά

Παρ' όλες τις θεολογικές διακηρύξεις (σχεδόν) όλων για τον παράδεισο που μας πλησιάζει με βήμα ταχύ, η καθημερινότητα περί άλλα τυρβάζει. Άντε να τελειώσει το Deal να βγουν οι εκπρόσωποι του νέου σωτήρα να ζητήσουν την κλασική πίστωση χρόνου. Με εξοργίζει η ευκολία με την οποία απαιτούν το χρόνο μας, λες και η ζωή μπορεί να περιμένει. Η τεχνοκρατική τους άνεση μου γεννά τα χειρότερα αίσθημα απέναντί τους.
Εκείνο που ποτέ δεν κατάλαβα στην ιστορία της εταιρίας ΑΕΚ είναι το εξής: Από τη στιγμή που το «έργο» είναι ακριβώς το ίδιο, για ποιο λόγο ν' αλλάξει ο θίασος; Χωρίς ίχνος ευαισθησίας και εντιμότητας απέναντι στον εαυτό του, ο Νεοαεκτζής το μόνο που καταφέρνει είναι να μιμείται τέλεια τον έξυπνο και τον μάγκα. «Κι εσύ, όταν ήσουν νέος σ' εκείνη την εποχή της αθλιότητας, που το θαύμα των προσφύγων, η μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου, η Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως, είχε μετατραπεί σε μαγαζάκι που άλλαζε χέρια από σωτήρα σε σωτήρα, τι έκανες;» Δε νομίζω ότι θα 'θελε κανείς ν' ακούσει αυτό το ερώτημα από το παιδί του. Οι στωικοί πίστευαν πως η φωτιά η αιώνια μας έχει κυκλώσει. Δυστυχώς εμάς εδώ στην πατρίδα ΑΕΚ μας έχουν κυκλώσει τα ερπετά.
Τώρα που ο νέος πατερούλης έρχεται να μας αγκαλιάσει, ξεχάστηκε και η «δυναμική του λαού της ΑΕΚ», ξεχάστηκε και η λαϊκή βάση και όλα τα λαϊκά η λαϊκίστικα. Επειδή όμως το χαρτί της λαϊκής βάσης -έτσι όπως την έννουν αυτοί- θα παίζει κάθε φορά που η ΑΕΚ θα φτάνει ένα βήμα από τον γκρεμό, όχι απαραίτητα στο ποδοσφαιρικό τμήμα, αλλά και στο μπάσκετ στο βόλεϊ κτλ. Θα ήθελα να γράψω δυο λόγια για την παρεξηγημένη αυτή κατάσταση που ονομάζετε «λαϊκή βάση».
Πρώτο, η «λαϊκή βάση» δεν είναι διαδικασία. Είναι κατά κύριο λόγο, ουσία. Το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο που καθορίζει τους κανόνες γύρο από τους οποίους λειτουργούν οι αθλητικοί σύλλογοι, είναι που καθορίζει τη διαδικασία και όχι το αντίστροφο. Και η πιο «δημοκρατική» διαδικασία σε ένα εκμεταλλευτικό, καταπιεστικό και ανελεύθερο πλαίσιο καταντά, στην καλύτερη περίπτωση, περιτύλιγμα χειραγώγησης. Ουσία της «λαϊκής βάσης» είναι η ελευθερία. Και στην διοίκηση ενός αθλητικού συλλόγου, ελευθερία δεν είναι το «συμμετέχω». Είναι το «συναποφασίζω», με την έννοια ότι ο λαός, οι κοινωνικές οργανώσεις του, οι μαζικοί φορείς του, οι οργανωμένοι φίλοι και οπαδοί έχουν λόγο για το «τι» και «πώς» της κοινωνίας που λέγετε ΑΕΚ.
Δεύτερο, το «συν-αποφασίζω» στο πεδίο της οπαδικής αντιπροσώπευσης των συμφερόντων του συλλόγου, σημαίνει απρόσκοπτη άσκηση του δικαιώματος (και της υποχρέωσης) της κατάθεσης γνώμης για το πρόγραμμα, τη στρατηγική, την τακτική, τις θέσεις του συλλόγου μας. Σημαίνει διάλογο, συζήτηση και πάλη για την επικράτηση της άποψής μου. Και κυρίως σημαίνει αποθέωση του «εγώ» με την ανάδειξη του «εμείς» σε υπέρτατη αρχή, μέσα από την ενιαία δράση που αποφασίζουν οι δημοκρατικές πλειοψηφίες.
Αλλά όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά ομάδων – συλλόγων που παλεύουν για τα ιδανικά του καταστατικού ίδρυσης τους, που ενδιαφέρονται στην τελική για τον αθλητισμό επί της ουσίας. Μιλάμε, δηλαδή, για ανώτερου τύπου συλλόγους. Όχι για «ομάδες μαγαζιά» Ανώνυμες Εταιρίες, που στήνονται να λειτουργήσουν με σκοπό το κέρδος, με «Βαρόνους», «Βαρόνες» και μικρο(συμ)μετόχους... που κάθε φορά που ο «πατερούλης» αποφασίζει να «την κάνει» για άλλες πολιτείες, αφήνοντας πίσω του «καμένη γη» και χρέη, θυμούνται τον λαό της ομάδας και την λαϊκή βάση.
Τι είναι ένας οπαδός χωρίς τα δικαιώματα του ενεργού πολίτη μέσα στην ομάδα που υποστηρίζει, κάτω από την κυριαρχία των μετόχων; Είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να διαπραγματεύεται με κανέναν τρόπο, που δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε άμεσα ούτε έμμεσα τα πιο καίρια, τα πιο ιερά συμφέροντα της ομάδας, στην οποία ανήκει. Είναι ένας άνθρωπος που τον κυβερνούν «άρχοντες» με φουσκωμένα πορτοφόλια και χοντρά πούρα, στην επιλογή των οποίων δεν μπορεί να συμβάλει με κανέναν τρόπο, με νόμους, κανονισμούς και διοικητικές πράξεις που βαραίνουν συνεχώς πάνω του, χωρίς να έχει κάνει χρήση του δικαιώματος που ανήκει σε κάθε πολίτη, να επηρεάζει από τη μεριά του τις κοινωνικές συμβάσεις, σε ότι αφορά το ιδιαίτερο συμφέρον του συλλόγου του. Είναι ένας άνθρωπος εξευτελισμένος, που η μοίρα του έχει αφεθεί στις ιδιοτροπίες, τα πάθη και τα συμφέροντα μιας ανώτερης κάστας, της κάστας των μεγάλων αφεντικών. Αυτά λοιπόν τα αγαθά η μεγάλη μάζα τα θεώρει περιορισμένης σημασίας!
Κι όμως, μέσα σ' αυτές τις αποτρόπαιες συνθήκες είναι καθήκον μας σαν οπαδοί της ΑΕΚ να μην ξεχνάμε την ομορφιά. Ακόμα κι οι πιο δυστυχείς και οι πιο στερημένοι έχουν, παρά τη θέλησή τους, στα κατάβαθα του είναι τους ένα θησαυρό ομορφιάς τον οποίο δεν μπορούν να μειώσουν. Το ζήτημα είναι απλώς ν' αποκτήσουν τη συνήθεια ν' αντλούν απ' αυτόν. Δεν πρέπει η ομορφιά της ΑΕΚ να παραμένει μια γιορτή απομονωμένη μέσα στη ζωή, αλλά να γίνει καθημερινή γιορτή.
ΥΓ.Η ψυχή σαλεύει μόνο εδώ κι εκεί. Πότε επιτέλους θα κινηθεί ολόκληρη και πότε η πατρίδα ΑΕΚ θ' αρχίσει να έχει συλλογική συνείδηση;.