Εδώ ακριβώς ήρθαμε. Άλλη μια φορά στο σημείο μηδέν. Άλλη μια φορά στο χείλος του γκρεμού. Άλλη μια φορά που η αγωνιά του κόσμου κορυφώνεται. Άλλη μια φορά σε επικίνδυνα μονοπάτια. Άλλη μια φορά σε ελεύθερη πτώση κτλ.
Ότι προβάλλεται από δω και πέρα στην οθόνη το 'χουμε ξαναδεί. Η συζήτηση για τα χρέη και ποιος θα τα πληρώσει. Η συζήτηση για υποχρεώσεις και διακανονισμούς και πότε θα έρθει ο επόμενος σωτήρας οι και περισσότεροι σωτήρες να γίνουν οι νέοι «πατερούληδες».
Κάτι αυτονόητα, όπως να πληρώσουν το έλλειμμα στην ΠΑΕ ΑΕΚ αυτοί που το δημιούργησαν ή ότι δεν έχουμε ανάγκη από σωτήρες, έχουν εξοριστεί από τη δημόσια συζήτηση.
Τώρα είναι η ώρα για τα μαγειρέματα. Για να εφαρμοστεί το παλιό σα νέο.
Ήδη οι έπαινοι στον Τάκη Κανελλόπουλο ζωγραφίζουν την επόμενη μέρα της «λαϊκής κυριαρχίας».
Βέβαια, την ώρα που στις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και στα site μιλάνε για τη δυναμική του κόσμου της ΑΕΚ, κλείνουν το μάτι στο νοικοκύρη Μελισσανίδη, την ίδια ώρα, κάνουν σκληρές παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για τις επόμενες κινήσεις τους. Η ΠΑΕ ΑΕΚ ενισχύει τα τείχη του κάστρου της γνωρίζοντας πως οι κάτω δεν αντέχουν άλλο δούλεμα. Θυμηθείτε κάτι: Όσο βαθαίνει η κρίση, όσο περισσότερο η ΑΕΚ θα πετιέται στο περιθώριο, τόσο θα οξύνεται ο αντιοπαδισμός. Τους οπαδούς φοβούνται, τους πελάτες πανηγυρτζήδες τους κατευθύνουν μια χαρά. Και βέβαια όταν λέμε οπαδούς δεν εννοούμε τους «καμένους εγκεφάλους με τις κουκούλες» αυτό γιατί μας διαβάζουν και πονηροί.
Ο λαός της ΑΕΚ πρέπει να προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μια σε βάθος ιδεολογική επίθεση, πιο σκληρή από αυτή που δέχεται τα τελευταία χρόνια. Το να χάνεις την ταυτότητα σου είναι από τα πιο τρομακτικά και επώδυνα πράγματα που μπορείς να πάθεις. Κι αυτό κινδυνεύει να γίνεται κάθε φορά που ταυτίζεσαι σαν οπαδός με κάποιον η κάτι πέρα από την ΑΕΚ. ΠΡΟΣΟΧΗ άλλο ΑΕΚ, άλλο ΠΑΕ ΑΕΚ. Απεξαρτηθείτε από την ΠΑΕ ΑΕΚ. Ο εξαρτημένος, ακόμα κι όταν δεν το κατανοεί συνειδητά, αισθάνεται τη ζωτική ανάγκη της εξάρτησης του. Απειλείτε διαρκώς από την υποψία ότι θα χάσει την πηγή που ποτίζει τη δίψα του.
Εδώ ήρθαμε, λοιπόν. Κι όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα. Το παζάρι κάποια στιγμή θα τελειώσει μαζί και οι αναγκαίες κωλοτούμπες. Και τότε θέση θα έχει μόνο η εποικοδομητική κριτική. Αυτή που λέει ότι ο λαός δεν μπορεί να συμμετέχει στις αποφάσεις και τις ευθύνες. Αυτή που θα ανακαλύψει ξανά την ουτοπία και γενικά θα καλλιεργήσει τον φόβο. Ο φόβος κάνει τον οπαδό υπάκουο, αφοσιωμένο και υποτελή, τον δεσμεύει στενά με τον «προστάτη» του. Ακόμα και αν αντιπαθεί η μισεί τούτο τον προστάτη, κι αν διαρκώς έρχεται σε κόντρα μαζί του, πάλι τον έχει τόση ανάγκη που δε γίνεται να τον αποχωριστεί. Κι αν κάποια στιγμή τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο αντί να διεκδικήσει έναν αθλητισμό, ένα ποδόσφαιρο, μια ομάδα χωρίς προστάτες και πατερούληδες, ψάχνει με αγονία τον επόμενο «προστάτη».
Καταλάβατε πόσο χρήσιμη είναι η διασπορά κινδύνων, είναι μια αποτελεσματικότατη μέθοδος πειθαναγκασμού.
Σχόλια