Τίγρης, είναι ο λαός της ΑΕΚ


Οι ιδιοκτήτες των Ανωνύμων Εταιρειών (ΠΑΕ, ΚΑΕ κτλ) που έχουν ιδρυθεί, για να εκμεταλλεύονται το όνομα της ΑΕΚ (και όχι μόνο) ζητάνε ξανά και ξανά, δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς, τα βάρη που γεννά το ίδιο το σύστημά του επαγγελματικού – κερδοσκοπικού ποδοσφαίρου, καλούνται να τα πληρώνουν τα μόνιμα υποζύγια, οι οπαδοί. Το έτερο θύμα της όλης κατάστασης είναι οι ποδοσφαιριστές (όχι όλοι). Απ' αυτούς αρπάζεται η υπεραξία, από τη δική τους δουλειά βγαίνει το κέρδος των ΠΑΕ, ΚΑΕ κτλ κι όσο το κέρδος της μιας Αθλητικής Ανώνυμης Εταιρείας, θα κυνηγά το κέρδος της άλλης, η πίεση θα μεταφέρεται στους ποδοσφαιριστές και τους οπαδούς. Αυτό το κυνήγι σταματά μόνο με την κατάργηση των ίδιων των Ανωνύμων Εταιρειών.

Αλλά τους οπαδούς φροντίζουν να τους εκπαιδεύουν οι ΠΑΕτζήδες καθημερινά, έτσι που να μη φτάνουν στη συνείδηση αυτής της ανάγκης κι ένα από τα αποτελεσματικότερα εργαλεία για την ποδηγέτησή τους είναι ο φόβος. Από τα πιο απλά της καθημερινής ενασχόλησης τους με την ομάδα ως και την ίδια την επιβίωση της ομάδας, που στη συνείδηση του οπαδού εξαρτάται απόλυτα από την ύπαρξη του ιδιοκτήτη «πατερούλη» που θα «θωρακίσει» την ομάδα κτλ, κτλ. Όσο η αθλητική αγορά λειτουργεί, ο οπαδός ελπίζει ότι έστω και με λιγότερα χρήματα διαθέσιμα η ομάδα θα τα καταφέρει. Οι ΠΑΕτζήδες γνωρίζουν καλά το αποτέλεσμα μιας τέτοιας εκπαίδευσης και φροντίζουν να γίνεται «διά βίου» αυτό το μάθημα.

Όμως υπάρχει και η ψυχοπαθολογική δυστυχία του ραγιά. Μια ψυχοπαθολογική κατάσταση, πέρα από το ότι δεν είναι εύκολο να ορίσουμε το πλαίσιο της, δεν είναι και δυνατό να μετρήσουμε το βάρος της συγκεκριμένης δυστυχίας που κάθε φορά προκαλεί στους φουκαράδες, που παντού και πάντα θα ψάχνουν έναν τίγρη να προστατεύει τους ίδιους και ότι αγαπάνε, ίσως γιατί αισθάνονται ανίκανοι να αναλάβουν ένα συλλογικό βάρος αγάπης και όχι οικονομικής επιβολής.

Μπορεί να είμαστε όλοι ΑΕΚ, αλλά δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Ο καθένας ξεχωριστά έχει την ιδιοσυγκρασία του, τις ευαισθησίες του, το παρελθόν του κτλ. Κάθε προσέγγιση στην Αεκτζήδικη ψυχή πρέπει να έχει κατά νου τη μοναδικότητα του κάθε προσώπου και, άρα, να είναι προσέγγιση μοναδική. Αρκεί, βέβαια, ο καθένας από εμάς να έχει όντως επαφή με τα υπόγεια της βαθιάς Αεκτζήδικης ψυχής του, μια και δεν μπορούμε να θεωρήσουμε κάτι τέτοιο ως δεδομένο.

Για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού αθλητισμού ο λαός μιας ομάδας αναλαμβάνει μέσο του μεγαλύτερου οργανωμένου φορέα οπαδών (ORIGINAL) τις τύχες του μητρικού του σωματείου και κάποιοι ψάχνουν για Μπενόπουλους, βγενόπουλους και άλλα άγρια ζώα της οικονομικής ζούγκλας, που τους έμαθαν να θεωρούν ως δεδομένη.

Σχόλια