Η ενασχόλησή μου με την ΑΕΚ, όπως αυτή εκφράζετε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους ξεκίνησε από μικρή ηλικία με πολύ αγάπη και ενθουσιασμό. Μεγαλώνοντας απέκτησα ελπίδες πως τούτη η γοητευτική ομάδα κρύβει στα κιτάπια της ιστορίας της, τα κλειδιά της ευτυχίας. Πως η μελέτη της ιστορίας της μεγαλύτερης ομάδας του κόσμου, υπόσχεται την απελευθέρωση, προσφέρει τη σημαντική κάθαρση και τον λυτρωτικό φωτισμό στο υποσυνείδητο του νεοέλληνα. Πίστευα και πιστεύω πως έτσι και συμπαρασταθώ στον αδελφό μου Αεκτζή να δει με θάρρος, έξω-πέρα, τι τον πληγώνει και τι τον φοβίζει (τα δυο μαύρα σκυλιά κέρβερους στην πύλη της κόλασης του) στην ΑΕΚ του σήμερα, θα καταφέρω να τον ξεκλειδώσω από τα δεσμά του. Θα πετάξει ώριμος πια και δυνατός προς την πραγματική ΑΕΚ, θα πετάξει για να βρει και να χαρεί την αληθινή ΑΕΚ, αναδυόμενη μέσα από έναν πραγματικό αθλητισμό.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι ποιος διαχειρίζεται την ΠΑΕ. Το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι το γεγονός ότι είναι ΠΑΕ. Βέβαια αυτό το πρόβλημα δεν είναι μόνο της ΑΕΚ. Η διαφθορά, το παρασκήνιο, η ντόπα, με σκοπό το κέρδος κάποιων, έρχεται στην επιφάνεια καθημερινά. Αυτά δεν γίνονται μόνο στην Ελλάδα όπως κάποιοι «πονηροί» προσπαθούν να μας πείσουν. Το σκάνδαλο για μίζες και «μαύρο χρήμα» από υποθέσεις μεταγραφών που εξελίσσεται στην Αγγλία (φέρεται μπλεγμένος και ο προπονητής της Πόρτσμουθ Χάρι Ρεντνάπ) είναι ένα ακόμα γερό χαστούκι σε όσους πατρονάρουν την επαγγελματική μορφή του ποδοσφαίρου σαν την μοναδική προοπτική.
Είμαι ενθουσιασμένος με τη δύναμη που έχει ο ψυχισμός του Αεκτζή. Παρατηρώ έναν φωτισμό του υποσυνείδητου που προέρχεται από τις περιπέτειες του σωματίου. Είμαι βέβαιος ότι εμείς θα ξεκινήσουμε την διαδικασία της αμφισβήτησης των βολικών για κάποιους «δεδομένων». Σαν κάτι «παλικάρια» που με αφορμή τη χρήση αναβολικών από τη μεγάλη πλειοψηφία των αθλητών της Εθνικής ομάδας άρσης βαρών, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η χρήση αναβολικών είναι δεδομένη σε υψηλό επίπεδο, σε όλα τα σπορ.
Ε, ΟΧΙ… αυτός ο «αθλητισμός» είναι ο δικός σας ο… εμπορευματοποιημένος αθλητισμός. Όλο αυτό το εμπόριο, οι «βιονικοί» αθλητές που ξεζουμίζονται από τους χορηγούς για να πεταχτούν στη συνέχεια σαν στυμμένες λεμονόκουπες, καμία σχέση δεν έχουν με τον πραγματικό αθλητισμό και φυσικά καμία σχέση δεν έχουν με την άμιλλα, με τα περίφημα Ολυμπιακά Ιδεώδη.
Χαρακτηριστική περίπτωση. Οπαδός του ολυμπιακού σε ραδιοφωνική εκπομπή ήταν οργισμένος με τις μεθόδους της Εθνικής ομάδας άρσης βαρών και αμέσως μετά ήταν οργισμένος με όσους κατηγορούσαν την ποδοσφαιρική ομάδα του ολυμπιακού για την «ένσταση της ντροπής». Δεν μπορούσε να καταλάβει ότι ολυμπιακός και Εθνική ομάδα άρσης βαρών στην συγκεκριμένη περίπτωση κινούνται στο ίδιο μονοπάτι, αυτό της επιτυχίας με κάθε τρόπο. Ο φουκαράς ο οπαδός του ολυμπιακού αποδεικνύει ότι όσοι αφουγκράζονται την πραγματικότητα είναι αναγκαίο να συντονιστούν και να προχωρήσουν σε μια μακροχρόνια επεξεργασία του υλικού που αναδύεται από το υποσυνείδητο των λοβοτομημένων. Επίσης χρειάζεται συναίσθηση, «εμπάθεια» (με την έννοια της συμπάθειας), πειθώ, κατανόηση, επεξήγηση, επανάληψη των νέων γνώσεων και δεδομένων ώστε να πειστούν μεγάλες μάζες οπαδών να σταματήσουν να είναι θεατές και χειροκροτητές του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, αλλά να γίνουν οι ίδιοι πρωταγωνιστές στην ομάδα που αγαπάνε.
Ο οπαδός πρέπει να καταλάβει εκείνο που συνέβη, αλλά και που συμβαίνει στον χώρο του αθλητισμού για να το παραδεχτεί. Πρέπει να το δουλέψει, να τo παλέψει, για να πιστέψει στις νέες αλήθειες του.
Σχόλια