Σύμφωνα λοιπόν με κάποιους δημοσιογράφους, αυτό το σκηνικό θα συνεχιστεί για ένα χρόνο ακόμα, μετά όταν η ΑΕΚ του Δημήτρη Μελισσανίδη θα είναι στη Σούπερ Λίγκα, ο ισχυρός άνδρας της κιτρινόμαυρης ΠΑΕ (τότε) έχει τη δύναμη και τον τρόπο να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Να την αλλάξει όχι προς όφελος της δικής του εταιρείας αλλά γενικά προς όφελος όλων. Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου αλλά… μακάρι. Πάντως, γιατί ένας επιχειρηματίας να μπει στη διαδικασία να ξηλώσει έναν ολόκληρο μηχανισμό, προς όφελος όλων και των ανταγωνιστών επιχειρηματιών. Μιλάμε για πόλεμο. Επιχειρηματικό πόλεμο, αλλά πόλεμο. Ποτέ στον πόλεμο ο νικητής δεν μοιράζετε τα εδάφη που κέρδισε.
Που καταλήγω; Ότι στην καλύτερη περίπτωση, το μόνο που θα ικανοποιήσουμε σαν οπαδοί της ΑΕΚ είναι η μισαλλοδοξία μας. Αν όλα πάνε καλά, τίποτα δεν θα αλλάξει από την κατάσταση που περιγράφει η πρώτη παράγραφος, απλά τα πρωταθλήματα θα τα παίρνουμε εμείς και εμείς θα φεύγουμε για να προλάβουμε το τρένο πριν από τις απονομές των κυπέλλων.
Πριν παρεξηγήσετε αυτά που γράφω προσπαθήστε να τα κατανοήσετε. Δεν έχει νόημα να κάνεις την πιο πλούσια και καλόγουστη ανακαίνιση σε ένα διαμέρισμα που βρίσκεται σε μία ετοιμόρροπη πολυκατοικία.
Αυτό το πρόγραμμα «ανακαίνισης» προβάλλουν με μικρές παραλλαγές όλοι οι επίδοξοι σωτήρες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γι” αυτό από όλους ακούς για τη «μεγάλη ανατροπή» που απαιτείται, όπου όλα στο παραγοντικό πεδίο καλούνται να αλλάξουν, για να παραμείνει ανέγγιχτη η βιομηχανία εκμετάλλευσης του ποδοσφαίρου. Σ” αυτό το πλαίσιο, ξεθάβεται η «κυριαρχία της ομάδας εταιρείας» με την εκ των προτέρων όμως παραδοχή ότι ο θρίαμβος μας θα είναι ο θάνατος τους και πάλι τα συνήθη υποζύγια στον κόσμο του ποδοσφαίρου, οι οπαδοί, καλούνται να κάνουν όραμά τους το επιχειρηματικό όραμα των επενδυτών.
Σχόλια