Πού οδηγεί «ο δρόμος του εφικτού»;





Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοι στις ποδοσφαιρικές εταιρείες ως προπονητές, ποδοσφαιριστές, γυμναστές κτλ. είναι μια ξεχωριστή κατηγορία εργαζομένων και δεν πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε όπως το σύνολο των εργαζομένων. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Όσο καλά και να αμείβεται ένας εργαζόμενος, δεν παύει να είναι εργαζόμενος και όσο καλά και να αμείβεται σημαίνει ότι ο εργοδότης του εξασφαλίζει από τη δουλειά του πολλαπλάσια. Έτσι λοιπόν όπως όλοι εμείς δεχτήκαμε μια πρωτοφανή επίθεση στο εισόδημα μας από το κράτος που στηρίζει και στηρίζεται από τα μεγάλα αφεντικά, το ίδιο ισχύει και για τους εργαζόμενους στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Για να δούμε πιο συγκεκριμένα πόσος είναι ο μισθός των προϊσταμένων του αγωνιστικού τμήματος μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας σήμερα. Πόσα χρήματα λαμβάνει το μήνα ένας προπονητής ομάδας της Σουπερ Λίγκας; Ο Νίκος Παντέλης στον Πανιώνιο εργάζεται για 2.000 ευρώ το μήνα. Τον ίδιο μισθό έχει εξασφαλίσει και ο Γιάννης Πετράκης στον Εργοτέλη. Γύρο στις 3.000 ευρώ το μήνα θα παίρνουν οι Άκης Μάντζιος στον Πανθρακικό, Σάββας Παντελίδης στον ΠΑΣ Γιάννινα, Γιάννης Χατζηνικολάου στον Άρη και Παύλος Δερμιτζάκης στον ΟΦΗ. Ο προπονητής των τίτλων Τάκης Λεμονής εξασφάλισε 5.000 ευρώ από τον Λεβαδειακό του Κομπότη. Ο Αλέκος Βοσνιάδης του Απόλλωνα θα παίρνει 6.000 ευρώ μηνιάτικο και 7.000 ο Μαρίνος Ουζουνίδης στον Πλατανιά.

Συνυπολογίστε τώρα τις ειδικές συνθήκες που ισχύουν για τους εννέα αυτούς Έλληνες εργαζόμενους στη βιομηχανία του ελληνικού ποδοσφαίρου που το κρατικό χρήμα και οι επιδοτήσεις τρέχουν άφθονα. Είναι ζήτημα, για παράδειγμα αν ένας από αυτούς θα τελειώσουν τη χρονιά στην ομάδα τους, επίσης είναι ζήτημα αν θα πληρώνονται στην ώρα τους και με τη μόδα των πτωχεύσεων είναι ζήτημα αν θα πάρουν τα λεφτά τους κάποια στιγμή. Για να σκεφτείτε πόσο έχουν καταφέρει να ρίξουν το εργασιακό κόστος τα αφεντικά του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, οι εννέα Έλληνες προπονητές της Σούπερ Λίγκας σε ένα μήνα παίρνουν συνολικά 32.000 ευρώ. Όσα παίρνει το μήνα ο Γιάννης Χριστόπουλος με τους συνεργάτες του από κάποια Ταβρίγια Σιμφερόπολ στο εξωτικό πρωτάθλημα της Ουκρανίας.

 Οι εργαζόμενοι σε όποια μισθολογική βαθμίδα κι αν ανήκουν έχουν μπροστά τους άμεσα καθήκοντα. Πρώτα να βρουν το αντίδοτο για το δηλητήριο της συνεργασίας με τα καλά μας τα αφεντικά και της υγιούς επιχειρηματικότητας. Κανένας εργαζόμενος του ποδοσφαίρου δεν έχει ανάγκη από όσους βγάζουν κορόνες για τα χιλιάδες και χιλιάδες ευρώ που χάνονται κάθε χρόνο από προπονητές, ποδοσφαιριστές, υπαλλήλους ΠΑΕ κτλ. χωρίς όμως και ποτέ κανείς τους να έχει γραμμή ρήξης με τη μήτρα που γεννά τους απατεώνες που προσελκύει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Η ίδια η ζωή απέδειξε πού οδηγεί «ο δρόμος του εφικτού», των συμβιβασμών και υποχωρήσεων, ώστε να μη θιγεί η επαγγελματική – κερδοσκοπική μορφή του ποδοσφαίρου.

Σχόλια