Αδέλφια μου αναγνώστες αυτού του άρθρου. Έχοντας «σώας τας φρένας» μου σας δηλώνω ότι αρνούμαι να συμβάλω στον ψυχολογικό εκβιασμό των φίλων της ΑΕΚ που οργιάζει με αφορμή την κυκλοφορία των εισιτηρίων διαρκείας και έχει αποκλειστικό στόχο να σωθεί η ΠΑΕ. Όχι η ΑΕΚ. Εισιτήρια διαρκείας είχαμε πουλήσει πολλά και στα πρώτα χρόνια του Νικολαΐδη, δεν είδα όμως να σώνετε καμία ΑΕΚ. Ο πρόεδρος της εταιρείας, ο κ. Ανδρέας Δημητρέλος, ακολουθεί την πεπατημένη και έχει τους λόγους του. Κύκλοι όμως και παράκεντρα που κινούνται, γύρω και έξω από την ΠΑΕ, πού στηρίζουν την άποψη τους για σωτηρία της ΑΕΚ μέσω των εισιτηρίων διαρκείας, σε μια ιστορική συγκυρία πολύ πιο δύσκολη για όλους και για όλα, από την εποχή του 2004;
Η εταιρεία που εκμεταλλεύεται το ποδοσφαιρικό τμήμα της ΑΕΚ, με απόλυτη ευθύνη των κατά καιρούς ιδιοκτητών της «αρχίζει και γκρεμίζεται». Δυστυχώς θα συμπαρασύρει μαζί της και το τμήμα ποδοσφαίρου της μεγαλύτερης ομάδας του κόσμου. Της ΑΕΚ. Εδώ συναντάμε και τις δικές μας ευθύνες γιατί ακόμα και τώρα, ένα βήμα από τον γκρεμό, αρνούμαστε να κάνουμε των διαχωρισμό ΠΑΕ – ΑΕΚ, αρνούμαστε να δρομολογήσουμε εξελίξεις για την αποδέσμευση του σωματίου από τις ολέθριες «λογικές» των Ανωνύμων Εταιρειών. Όμως οι πρώην και νυν υπάλληλοι, που ασκούν διοίκηση στην ΠΑΕ ΑΕΚ δεν αναζητούν τις ευθύνες εκεί που υπάρχουν, στους εργοδότες τους, στους μεγαλομετόχους της ΠΑΕ. Αντίθετα χρησιμοποιούν γενικόλογες κρίσεις και τη μόνιμη επωδό «δεν είναι ώρα απόδοσης ευθυνών»... και πότε θα είναι; Τη Δευτέρα Παρουσία;
Προσπαθούν να μεταφέρουν το βάρος στα «κορόιδα», δηλαδή τους φιλάθλους. Μας ξανακαλούν και πάλι, ακόμα μια φορά στην σύγχρονη Ιστορία της ΑΕΚ να επωμιστούμε εμείς τα βάρη. Να βάλουμε πλάτη και να πληρώσουμε 140 και 250 ευρώ από το υστέρημά μας για να σώσουμε την εταιρεία του Παππά και του Νοτιά. Η οποία με ένα μαγικά επικοινωνιακό τρόπο σε τέτοιες στιγμές, είναι... «ιδέα, ανήκει στον κόσμο της» κτλ. Στην απίθανη περίπτωση που υλοποιηθεί ο στόχος των 40.000 διαρκείας, οι φίλαθλοι, κατά τον Δημητρέλο (όπως και τους προκατόχους του) υποτίθεται ότι θα βοηθήσουν «την ομάδα να ορθοποδήσει». Ποια είναι η πραγματικότητα; Οι οπαδοί της ΑΕΚ εκβιαζόμενοι ψυχολογικά καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα των επιχειρηματιών, μεγαλομετόχων και να ξελασπώσουν την εταιρεία τους. Ώστε με λιγότερα χρέη ή και «καθαρή», συνθηματολογικά «να είναι η ομάδα των πολλών». Στην πράξη όμως θα είναι μια βιώσιμη εταιρεία, ιδιοκτησίας των επιχειρηματιών μεγαλομετόχων που την έφεραν ως εδώ, έτοιμη και πρόσφορη για νέα επιχειρηματικά παιχνίδια... στην υγεία των κορόιδων!
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι 100 οικογένειες ζουν στο χωριό ΑΕΚ. Το χωριό έχει αναπτύξει τους μηχανισμούς που χρειάζονται για να έχει μια ποδοσφαιρική ομάδα που θα αποτελείται αποκλειστικά από τους χωριανούς. Κάθε πρώτη του μήνα, κερδοσκόποι κατεβαίνουν από το διπλανό βουνό και αρπάζουν μπροστά σε όλο το χωριό, τον καλύτερο Μανωλά της ομάδας. Κάθε μήνα βγαίνει από της ακαδημίες του χωριού κι ένας νέος Μανωλάς ικανός να σταθεί στην ομάδα, έτσι, η ομάδα του χωριού, ποτέ δε ξεμένει από Μανωλάδες. Ακόμα κι όταν συρρικνώνεται επικίνδυνα....διότι οι κερδοσκόποι ενίοτε λυσσάνε, και αρπάζουν παραπάνω από έναν Μανωλά. Σε ομαλές συνθήκες, ο «αρπαγμένος» είναι ένας. Σε ανώμαλες συνθήκες, είναι παραπάνω.
Και σα να μην έφτανε αυτό, την εξουσία στο χωριό ΑΕΚ, την έχουν ουσιαστικά, συνεργάτες των κερδοσκόπων. Έμποροι ποδοσφαιρικής σάρκας δηλαδή, που δεν έχουν καμιά διαφορά με τους ομοίους τους, από το βουνό. Τυπικά βέβαια, υπάρχει ο εκλεγμένος πρόεδρος, ο Γενικός Αρχηγός και ο προπονητής, αλλά και οι τρεις τους, παίρνουν οδηγίες από τους ντόπιους κερδοσκόπους. Οι οποίοι, στα κρυφά, τρώνε κι αυτοί από το ξεπούλημα των Μανωλάδων. Και τους δηλώνουν ως «παλιοχαρακτήρες» που ευτυχώς που έφυγαν για να μην χαλάσουν το κλίμα της ομάδας ...
Και η υποκρισία του χωριού ΑΕΚ, ο καιροσκοπισμός, η δειλία και η συνενοχή, είναι σε τέτοια μεγάλα επίπεδα, που, ακόμα και κάθε πρώτη του μήνα, βαφτίζουν ως «παλιοχαρακτήρες», κι αυτούς που αρπάζονται μπροστά στα μάτια τους, από τους κερδοσκόπους του βουνού. Κάποιοι λίγοι χωρικοί του χωριού ΑΕΚ, έχουν καταλάβει το παιχνίδι που έχει στηθεί. Φωνάζουν παντού, ότι πρέπει να πολεμήσουμε τους κερδοσκόπους. Φωνάζουν και γίνονται δυσάρεστοι γιατί κανείς δε θέλει να πολεμήσει τους κερδοσκόπους.
«Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι οι «κερδοσκόποι» με τις γνωριμίες τους μας προστατεύουν από χειρότερα δεινά, ποιος ξέρει τι θα γίνει αν τους πολεμήσουμε και χάσουμε, άσε που μπορεί και να μας προστατεύουν, μπορεί δηλαδή να υπάρχουν ακόμα χειρότερα και μοχθηρότερα γειτονικά χωριά, που ανυπομονούν να μας αρπάξουν τον επόμενο Μανολά...»
Έτσι η πλειοψηφία, ουσιαστικά, παίρνει ως δεδομένο ότι πάντα κάποιοι θα κερδοσκοπούν εις βάρος τους. Με αποτέλεσμα, να επιλέγουν το «λιγότερο κακό». Δεν τους περνάει καν από το μυαλό, ότι μπορούν να ζήσουν, δίχως να ξεπουλάνε τον καλύτερο Μανωλά τους, κάθε πρώτη του μήνα, ή, σε ανώμαλες συνθήκες, και συχνότερα...
Κάποιοι άλλοι, πιστεύουν ότι μπορούν να συμβιβαστούν με τους κερδοσκόπους. Να τους πείσουμε να σταματήσουν να μας παίρνουν τον καλύτερο Μανωλά κάθε μήνα, ας το κάνουμε κάθε τρίμηνο. Ας τους παρακαλέσουμε να μας δίνουν και το 10% από τις μεταπωλήσεις των Μανωλάδων μας κτλ. Αυτοί οι κάποιοι, ίσως έχουν καλές προθέσεις. Ίσως, βλέποντας τα πράγματα, να προκρίνουν μια «ρεαλιστική» αντιμετώπιση της κατάστασης. Άλλωστε, ελάχιστες φορές στην ποδοσφαιρική Ιστορία, οι ομάδες κατάφεραν να ζήσουν χωρίς κερδοσκόπους. Κι από αυτές τις ελάχιστες φορές, οι ποδοσφαιράνθρωποι που τους αντικατέστησαν, κάποτε έγιναν κερδοσκόποι και οι ίδιοι...(Γιατί η ποδοσφαιρική σάρκα, γίνεται νοστιμότερη όταν η εξουσία είναι στα χέρια σου. Σχεδόν σε προκαλεί να την κατασπαράξεις. Και δεν είναι καθόλου εύκολο, να αντισταθείς.)
Όμως, άπαξ και δοκιμάσεις το «μέλι» από το ξεπούλημα της ποδοσφαιρικής σάρκας, μετά δε μπορείς να επανέλθεις στο παλιό σου «φαγητό». Μια φορά κερδοσκόπος, για πάντα κερδοσκόπος. Οι θιασώτες του επαγγελματικού – κερδοσκοπικού ποδοσφαίρου πάντα θα κατεβαίνουν από τα βουνά και θα ζητάνε ποδοσφαιρική σάρκα. Σχεδόν δεν ευθύνονται ούτε οι ίδιοι για αυτό. Είναι ανάγκη για αυτούς να μας ξεπουλάνε. Γιατί, ακόμα κι αν βρεθούν κάποιοι που θα θελήσουν να βάλουν τέρμα στο φαγοπότι, οι υπόλοιποι κανίβαλοι του καπιταλισμού θα κατασπαράξουν τους ιδίους.
Οι περισσότεροι από τους μισούς που αντέχουν να διαβάζουν ακόμα αυτό το κείμενο θα έχουν αρχίσει να με βρίζουν, εν πολλοίς και γιατί δε συμβιβάζομαι με το ρεύμα που λέει «πάρτε όλοι διαρκείας να σώσουμε την ΑΕΚ»! Μέχρι και ότι από τα διαρκείας θα πληρωθούν οι υπάλληλοι της ΠΑΕ διαρρέουν οι άθλιοι. Τόσο ξευτίλα!!! Διαγωνισμός ξευτίλας με τους όψιμους οπαδούς της «Φανέλας», του «Ρομαντισμού», των «ποδοσφαιρικών σημαιών». Με αφορμή την υπόθεση Μανολά. Για σταθείτε ρε μάγκες, αποδέχεστε το καθεστώς του επαγγελματικού ποδοσφαίρου; Ναι η Όχι; Αν ναι, γιατί «κράζετε» όσους κάνουν επαγγελματικές επιλογές;
Όχι. Εγώ δεν θα σας πω τρέξτε να πάρετε διαρκείας! Όχι. Εγώ δε θα πω τον Κωστάκη γενίτσαρο, και βρίστε με όσο θέλετε, δε μου λέει κάτι αυτό. Γνωρίζω άριστα την ψυχολογία της μάζας. Η Ιστορία έχει δείξει πως όταν αμφιταλαντεύεσαι, το ασφαλέστερο κριτήριο για να φτάσεις στη σωστή θέση, είναι να μάθεις ποια είναι η γνώμη της πλειοψηφίας, και μετά να ασπαστείς την ακριβώς αντίθετη θεση. Αυτή θα είναι συνήθως η ορθή.
Αν ακολουθείς το λαϊκό «ρεύμα», φουκαρά μου οπαδέ της ΑΕΚ, θα πρέπει να είσαι από αυτούς που φώναζαν «στείλε τους Μάκη στο δωματιάκι» την ώρα που ο Μάκης έστηνε την βιομηχανία καφέδων στους Θρακομακεδόνες. Φυσικά θα είσαι ένας από αυτούς που ζητωκραύγαζε για το νέο εθνικό μας νόμισμα το 2002. Μήπως ανήκεις σε αυτούς που πανηγύριζαν όταν ο λογιστής του μεγαλοβιομήχανου Φιλίππου γκρέμιζε το Γήπεδο των προσφύγων; Σίγουρα! Γιατί εσύ αδελφέ μου πας με τους πολλούς, δεν είσαι κανένας οπισθοδρομικός, σαν εκείνους τους περίεργους που εκείνα τα χρόνια σου έλεγαν την ΑΛΗΘΕΙΑ σχετικά με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ κανονικά θα έπρεπε να εκσπερματώνουν μαζί με όλους τους βλαμμένους που κόρναραν στους δρόμους την ευλογημένη (για τους εργολάβους) εκείνη μέρα που πήραμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Και σίγουρα θα σου φαντάζουν εξωγήινοι, όσοι δε χόρευαν σαν αρκούδα στα πανηγύρια, τις άγιες εκείνες μέρες του 2004, τότε που η «Μόνη λύση ήταν ο Ντέμης». Η «μάζα» ήταν μαζί του. Η «μάζα» αποθέωνε τον Ομπάμα. Η «μάζα» αποθέωνε τους Λίβυους μαχητές της ελευθερίας που αποκαθήλωναν τον Καντάφι, φέρνοντας το ΝΑΤΟ στη χώρα τους. Η «μάζα» αποθεώνει την πατάτα, τη ντομάτα και το αγγούρι! «Μάζα» είναι και οι συμπαθείς φουκαράδες που πίστεψαν στο φτηνό φαγητό, απλά δεν υπολόγισαν ότι δε θα έχουν σπίτι, επομένως ούτε και κουζίνα, για να το μαγειρέψουν. Και καταλήγουμε ότι «Μάζα» είναι και όσοι οπαδοί της ΑΕΚ λένε ότι το σημαντικό τώρα είναι να σώσουμε την ΠΑΕ, απλά δεν υπολογίζουν ότι για σωθεί η ΠΑΕ θα πρέπει να ξεπουλήσουμε όποιον ποδοσφαιριστή αξίας έχουμε πριν προλάβει να ξεπουληθεί από μόνος του και γίνει «γενίτσαρος»!
Σχόλια