Που πήγε η ΑΕΚ που αγαπήσαμε;


Μέσα από τις αφίσες που προσφέρει κάθε μέρα η «Ώρα των σπορ» με τους 10 κορυφαίους σε συμμετοχές παίκτες της ΑΕΚ, μου δόθηκε η ευκαιρία για ένα ταξίδι στα χρόνια της προσωπικής μου αθωότητας, πήγα πίσω στις ηλικίες μου, τις περιοχές που μεγάλωσα, που πήγα σχολείο, σε γεγονότα που όπως όλοι, όσοι αγαπάμε την ΑΕΚ, την μεγαλύτερη ομάδα του κόσμου, τα έχουμε συνδέσει μαζί της και με τους ήρωες των Κυριακών μας. Μερικούς από τους ποδοσφαιριστές της συλλογής δεν τους έχω δει ποτέ να αγωνίζονται ζωντανά. Μου αρέσει που η σειρά που δημοσιεύονται είναι βάσει του αριθμού συμμετοχών, κάτι που σημαίνει ότι δεν είναι οργανωμένες σε χρονική σειρά, μου αρέσει που είναι έτσι χρονικά ανάκατες, την νιώθω πιο φυσιολογική τούτη την άτακτη χρονικά τάξη. Μοιάζουν με τις μνήμες που έχουμε από την αγαπημένη μας ΑΕΚ, που συνωθούνται σε αλληλουχίες ακατανόητες, με ένα μυστήριο κωδικό να τις πλέκει και να τις ξαναπλέκει ανά πάσα στιγμή σε μιαν άλλη, σοφή μάλλον, αλλά ανερμήνευτη σειρά. Με κωδικό που δεν κατέχουμε και που ούτε διανοούμαστε τις σιωπηλές του προθέσεις.

Καμαρώνω στις αφίσες τα ιερά τέρατα της ιστορίας της ΑΕΚ, ειδικά αυτούς που τιμούσαν την φανέλα της ΑΕΚ αρκετά χρόνια πίσω, τότε που η φανέλα ήταν μόνο της ΑΕΚ, χωρίς χορηγό, και αναρωτιέμαι πότε ήταν καλύτερα τα πράγματα, τότε η τώρα όπου, σύμφωνα με τον ΠΣΑΠ, αν εξαιρέσει κανείς μια μειοψηφία παικτών που θεωρούνται η ελίτ, οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Πρόσφατα ο Σύνδεσμος έφερε το θέμα της ασφάλειας και ιατρικής περίθαλψης των παικτών που ήταν ανύπαρκτο στην κατηγορία της Football league 2. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ελληνικές ομάδες εμφανίζονται πολύ συχνά ενώπιον των αρμοδίων επιτροπών της FIFA, κατηγορούμενες από ξένους συλλόγους, παίκτες και προπονητές για ασυνέπεια στις οικονομικές υποχρεώσεις τους.

Οι εποχές των ασπρόμαυρων φωτογραφιών ήταν δύσκολες για όλους και για τους ποδοσφαιριστές. Να όμως που στις μέρες μας, στην εποχή της οικονομικής κρίσης ένα νέο φρούτο έκανε την εμφάνιση του στο μαγικό κόσμο του κερδοσκοπικού ποδοσφαίρου. Μιλάμε για τα καινούργια ..επιχειρηματικά τερτίπια που αφορούν τα λεγόμενα λευκά συμβόλαια που όλο και περισσότερες ομάδες την ακολουθούν. Εμφανίζουν συμβόλαια με το βασικό μισθό και υπογράφουν με τους ποδοσφαιριστές ιδιωτικά συμφωνητικά, στα οποία προβλέπεται το πραγματικό ποσό που θα εισπράξουν. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουν την καταβολή φόρου, που πλέον από την αυτοτελή φορολόγηση του 23% έχει φτάσει στο 40%, εισφορών στο ΙΚΑ και ποσοστών στην ΕΠΟ. Πρακτικά όμως εκείνο που φαίνεται επίσημα είναι οι αμοιβές των παικτών με το βασικό μισθό οι οποίοι ας σημειωθεί υπάγονται στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και στα συμβόλαιά τους υπάρχει η ελάχιστη αμοιβή των 826 ευρώ (μεικτά). Τα συμβόλαια που κατατίθενται και περιέχουν μόνο την προαναφερθείσα αμοιβή ονομάζονται «λευκά συμβόλαια». Βέβαια, τα προβλήματα στη σχέση ΠΑΕ - παικτών δεν αφορούν μόνο το οικονομικό σκέλος. Αντίθετα υπάρχει και μια σειρά άλλων θεμάτων όπως, για παράδειγμα, το πού θα βρουν το δίκιο τους σε περίπτωση διαφωνιών.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο η συνεχής αποθράσυνση του συστήματος, «κερδοσκοπικό ποδόσφαιρο» και της πολιτικής που το υπηρετεί. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη και για τη διατήρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων των ποδοσφαιριστών, απαιτείται συνολική πάλη κατά των πλαισίων. Μόνο έτσι θα σώζεται ότι μπορεί να περισωθεί και, ταυτόχρονα, θα δημιουργούνται προϋποθέσεις εξάλειψης των αιτιών μιας πέρα για πέρα αντιποδοσφαιρικής – αντιαθλητικής, «νομιμότητας». Για παράδειγμα, οι επιτροπές της ΕΠΟ και η Επιτροπή Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών και το Τακτικό Διαιτητικό Δικαστήριο, δε δέχονται τα ιδιωτικά συμφωνητικά. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα ισχύοντα στη FIFA, η οποία τα αναγνωρίζει και τα δέχεται. Στις επιτροπές της (DRS) προσφεύγουν αλλοδαποί ποδοσφαιριστές, καταγγέλλοντας ελληνικούς συλλόγους για μη τήρηση των συμφωνηθέντων. Αρκετές ελληνικές ομάδες έχουν βρεθεί μέχρι τώρα αρκετές φορές στη λεγόμενη ...μαύρη λίστα της FIFA, η οποία κατά το παρελθόν έχει ασχοληθεί με υποθέσεις από την Ελλάδα. Φυσικά η ΠΑΕ ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να λείπει από μια τέτοια λίστα.

Δε βρισκόμαστε, σε μια φωτεινή περίοδο του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού οικοδομήματος, με κίνδυνο να οδηγηθούμε σε σκοτεινή. Είμαστε σε σκοτεινή! Και για να βγούμε, χρειάζεται δράση αντίστασης και αντεπίθεσης στις «αξίες» του κερδοσκοπικού αθλητισμού και όχι υποταγή, από όλους όσους αγαπάμε αυτό το παιχνίδι. Και μην πιστέψει κανείς ότι το πρόβλημα έχει να κάνει μόνο με την ΠΑΕ ΑΕΚ, η ότι είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Αντίθετα παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν ποδοσφαιριστές και σε άλλα πρωταθλήματα ακόμα και αυτά που θεωρούνται αυτή τη στιγμή τα καλύτερα της Ευρώπης. Κάτι που αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ότι το θέμα δεν είναι μόνο μιας χώρας ή μιας μερίδας κακών παραγόντων αλλά αντίθετα εντάσσεται στις λογικές και πρακτικές που επιβάλλει το οικοδόμημα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου όπου το κέρδος και το υπερκέρδος των επιχειρηματιών και των πολυεθνικών που λυμαίνονται το χώρο είναι ο αυτοσκοπός. Σε τέτοιο βαθμό, που φτάνει μέχρι και την δημιουργία ενός νεκροταφείου εντός της έδρας της Μπαρτσελόνα, το Καμπ Νου, που θα έχει τη δυνατότητα αποθήκευσης μέχρι και 20.000 λαρνάκων για την τέφρα όσων από τους φιλάθλους της ομάδας έχουν την επιθυμία να...ταφούν στην έδρα της αγαπημένης τους ομάδας. Είναι ακόμα ένα χειροπιαστό παράδειγμα των αποτελεσμάτων που έχει η χωρίς όρια εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και ειδικότερα του ποδοσφαίρου και πώς αυτή επηρεάζει και χαλιναγωγεί τις συνειδήσεις των οπαδών.

Στην ίδια χώρα, στην Ισπανία, πριν δυο μήνες οι ποδοσφαιριστές της 1ης και 2ης εθνικής κατηγορίας κατέβηκαν σε απεργία με την έναρξη της σεζόν, καθώς σε περίπου 200 παίκτες δεν έχουν καταβληθεί δεδουλευμένα σχεδόν 50 εκατομμυρίων ευρώ. Το χρέος των συλλόγων αγγίζει τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ. Δεκάδες ποδοσφαιριστές έχουν καταθέσει προσφυγές αξιώνοντας την καταβολή των μισθών τους, ενώ η ένωσή τους ζητά την εισαγωγή ρήτρας, που θα τους επιτρέπει να σπάνε τα συμβόλαιά τους εάν δεν πληρωθούν επί τρεις συνεχόμενους μήνες.


Την ίδια ακριβώς περίοδο το δρόμο της απεργίας επέλεξαν και οι συνάδελφοι των Ισπανών ποδοσφαιριστών, Ιταλοί παίκτες, με κύριο αίτημα την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας και τη λύση σε μια σειρά από εργασιακά θέματα που τους αφορούσαν. Αίτημα το οποίο αρνούνταν να υπογράψει η Ένωση των Επαγγελματικών Ομάδων της χώρας παρά το γεγονός ότι υπήρχε η σύμφωνη γνώμη της Ιταλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Την κατάσταση που επικρατούσε είχε περιγράψει ο πρόεδρος των παικτών Νταμιάνο Τομάσι.

«Δεν κινητοποιούμαστε για τα χρήματα, ειδικά σε αυτή την περίπτωση, αλλά για βασικά εργασιακά δικαιώματα» είχε πει ο πρόεδρος των παικτών ο οποίος παράλληλα εξέφρασε και το παράπονό του λέγοντας: «Δεν είναι σωστό ότι κάθε φορά που ανακοινώνουμε απεργιακές κινητοποιήσεις, μας αντιμετωπίζουν όλοι με τις στερεότυπες φράσεις για πλούσιους ποδοσφαιριστές».

Ας επιστρέψουμε όμως σε αυτά που λέγαμε στην αρχή αυτού του κειμένου και την ΑΕΚ, για να σας εξομολογηθώ ότι δε μου είναι πάντα ευχάριστο να κοιτώ παλιές φωτογραφίες με μεγάλες στιγμές της ΑΕΚ, η με μεγάλες μορφές που φόρεσαν την φανέλα της ομάδας. Να παρακολουθώ πως, σαν ζωντανά πλάσματα ατέρμονα αναπλάθονται από το χρόνο και το ρευστό συναίσθημά μου. Από τις αντοχές μου να λησμονώ. Με τον καιρό, το ξανακοίταγμα παλαιών φωτογραφιών με θέμα την ΑΕΚ, από νοσταλγική ανάμνηση καταντά πικρή αναμέτρηση. Καταμέτρηση απωλειών και απωθήσεων που πληθαίνουν. Δεν αλλάζουν μόνο τα φωτογραφημένα πρόσωπα με τα χρόνια. Ακόμα και η πιο στιλιζαρισμένη φωτογραφία της ΑΕΚ, η παραδοσιακή φωτογραφία της 11αδας πριν τη σέντρα ας πούμε, υποκύπτει και κομματιάζεται κάτω από τη ματιά μου στις πάμπολλες εκδοχές της. Φωτογραφίες και μνήμη, φυλλοροούν παραλλαγές, δυνατότητες, οπτικές. Κι αυτές οι χαμένες δυνατότητες της μεγαλύτερης ομάδας του κόσμου, κυρίως τσούζουν και σε κάνει να αναρωτιέσαι: «που πήγε η ΑΕΚ που αγαπήσαμε;»

Γιατί σίγουρα η ΑΕΚ που αγαπήσαμε δεν είναι αυτή που χρωστάει τα 6 εκατομμύρια ευρώ στην αγγλική τράπεζα Morgan Stanley. Αυτή είναι η εταιρία που αγάπησαν, βαρέθηκαν, και εγκατέλειψαν οι μεγαλομέτοχοι της, που ίσως κληθούν να ρίξουν τη χαριστική «βολή» στην «Ένωση», στη δύσκολη οικονομική συγκυρία στην οποία βρίσκεται.

Είναι γνωστό ότι η τράπεζα έχει ενημερώσει με έγγραφο την ΠΑΕ ΑΕΚ, πως έχει το δικαίωμα να κατασχέσει τις μετοχές που έχει στη διάθεσή της, καθώς από το Μάρτιο του 2011, έχει καταστεί ληξιπρόθεσμο το ομολογιακό δάνειο. Την αγάπη μας για την ΑΕΚ όμως, δεν μπορεί να την κατασχέσει κανένας.

Σχόλια