Αν εξαλειφθεί ο φόβος θα αλλάξει αυτός ο κόσμος

Ήμασταν μικρά παιδιά που πήγαιναν σχολείο, όταν ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με το σενάριο του «λεφτά» που θα έπαιρνε την ΑΕΚ. Μεγαλώσαμε, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε παιδιά που πάνε σχολείο και ο «λεφτάς» δεν φάνηκε ακόμη. Για μια ακόμη φορά η αγαπημένη μας ΑΕΚ βαδίζει σε επικίνδυνα μονοπάτια εξαιτίας των επιχειρηματικών παιχνιδιών που παίζονται γύρω από την ΠΑΕ.

Δυστυχώς η γενιά των ΑΕΚτζήδων που έζησε την πρωταθλήτρια ΑΕΚ των αρχών της δεκαετίας του 90’ αρχίζει να γερνάει. Λέω δυστυχώς γιατί ο λόγος που οι άνθρωποι μεγαλώνοντας ασχημίζουν δεν είναι τόσο πως γερνάει το δέρμα, πως χάνεται η ζωτική ενέργεια και στεγνώνουν οι εσωτερικοί χυμοί. Είναι, κυρίως, επειδή η ψυχή μας γερνά και παραιτείται αρνούμενη να ανέβει στο βαγόνι του αληθινού, του αενάως μεταβαλλόμενου, της έκπληξης, της γνησιότητας, του θαυμασμού. Σαν σιτεμένες γεροντοκόρες αρνούμαστε να δούμε την ΑΕΚ μακριά από τις λογικές του επιχειρηματικού κέρδους, απαλλαγμένη από την εξάρτιση του κάθε μεγαλομετόχου της ΠΑΕ, του κάθε Νίκου Νοτιά και του κάθε Πέτρου Παπά.

Το μοντελάκι επαγγελματικό – κερδοσκοπικό ποδόσφαιρο μας τελείωσε. Έχουμε ανάγκη από κάτι νέο, από κάτι φρέσκο. Η φρεσκάδα της νιότης μονάχα με τη φρεσκάδα της αληθινής ζωής, της αυθεντικής ΑΕΚ στην περίπτωση μας, μπορεί να αντικατασταθεί όσο μεγαλώνουμε. Άλλο να αφήνεσαι με ελευθερία και περιέργεια στα απρόβλεπτα σενάρια που η ζωή γράφει για την αγαπημένη μας ΑΕΚ, κι άλλο να γράφεις εσύ, που έχεις την τύχη να είσαι κομμάτι της μεγαλύτερης ομάδας του κόσμου, από πριν, τα δικά σου προβλέψιμα σενάρια για το μέλλον της ΑΕΚ και να καταρρακώνεσαι κάθε φορά που αυτά ματαιώνονται. Και να παρακολουθείς σαν χάνος κάτι ανθρωπάκια να δηλώνουν ότι δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να ασχοληθούν με τα πολλά οικονομικά προβλήματα που αυτοί δημιούργησαν.

Ο έξυπνος και ώριμος οπαδός καταλαβαίνει πολύ καλά ποια είναι η μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση, ποια πρέπει να είναι η καινούργια απόπειρα, όχι διαχείρισης της κερδοσκοπικής ΑΕΚ, όπως το περίφημο κλαμπ των Supporters, αλλά σε τροχιά ρήξης με το όλο σκηνικό της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού, του ποδόσφαιρου, του μπάσκετ,  του στίβου, όλης της ΑΕΚ (και όχι μόνο).  Ο έξυπνος, ώριμος και συνειδητοποιημένος οπαδός, ίσως να είναι κατά βάθος η μοναδική ελπίδα της ΑΕΚ. Η ματαίωση μπορεί να θλίβει τον οπαδό της ΑΕΚ, αλλά δεν μπορεί να τον σταματήσει να αντιπαλέψει όσους μετατρέπουν την ΑΕΚ σε προϊόν προς εκμετάλλευση από Έλληνες, Αμερικανούς, Ελληνοαμερικανούς, Ρώσους, Ιταλούς, Πακιστανούς επιχειρηματίες, μέχρι και πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στο χώρο του αθλητισμού, με σκοπό βέβαια το δικό τους όφελος.

Σύντομα θα κλιθούμε να δώσουμε καθημερινή και ασταμάτητη πάλη απέναντι σε κάθε φόβο που ορθώνεται μέσα μας, όπως δείχνουν τα σημάδια, τα πράγματα στο μέλλον θα γίνουν πολύ χειρότερα... αφού πρόθεση των πολυεθνικών του αθλητισμού, είναι το προϊόν, και ιδιαίτερα τα κέρδη του, να αφορά λίγους... Ελάχιστους δηλαδή, που θα καρπώνονται τα οφέλη της εμπορευματοποίησής του. Είναι τραγικό ότι κάποιοι φοβούνται να δουν την ΑΕΚ μακριά από κερδοσκοπικά κέντρα.

Αυτή η αναμέτρηση με τον εαυτό μας είναι πάντα δύσκολη, αλλά δημιουργική. Δε σας κρύβω ότι σαν οπαδός της ΑΕΚ αναζητώ ένα σύμβολο ελευθερίας, που θα μπορέσει να μας απελευθερώσει από το φόβο ενός δράκου που δεν είναι τόσο ο εξωτερικός, ο προφανής δράκος που φοβόμαστε, αλλά ο εσωτερικός. Ο φόβος δεν αντικατοπτρίζει τους πραγματικούς εχθρούς. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που υπάρχει αλλά όταν κυριαρχεί γίνεται επικίνδυνος. Ενώ είναι ένας κώδωνας κινδύνου για να μας κάνει να επιτεθούμε, για να αμυνθούμε, στην πραγματικότητα όταν μας κυριεύει, μας παραλύει και δεν μπορούμε να δούμε τους στόχους του αντιπάλου. Στόχοι που γίνονται αντιληπτοί αν κάποιος θελήσει να μελετήσει ένα νέο «φρούτο», που μας έρχεται εξ Αγγλίας, και συσχετίζεται με το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ και το μέλλον της. Το νέο «φρούτο» με λίγα λόγια ονομάζεται «Πληρώνω άρα δεν... πέφτω»! Μια κανονικότατη οικονομική χούντα δηλαδή!

Χούντα σημάνει σκοτάδι, και το σκοτάδι δεν είναι τίποτε άλλο από τον κυρίαρχο φόβο. Από την ώρα που ο οπαδός της ΑΕΚ γνωρίζει αυτό το φόβο, πρέπει να αναλάβει κι έναν αγώνα ενάντια σε αυτόν. Το καλό θα νικήσει. Σε αντιδιαστολή βρίσκεται το κακό, που συνηθίζουμε να το ταυτίζουμε με το μεταφυσικό. Στην πραγματικότητα «κακό» είναι η έλλειψη ευθύνης απέναντι στα πράγματα. Και ο φόβος που πρέπει να ελέγξουμε για να κινητοποιηθούμε απέναντι στους δράκους. Δράκοι, που ενίοτε κάνουν την εμφάνιση τους με την μορφή απόβασης ξένων επιχειρηματιών. Όπως πριν λίγα χρόνια στην Αγγλία και στο πρωτάθλημα της Πρέμιερ Λιγκ είχε κάνει αίσθηση η... απόβαση ξένων επιχειρηματιών, κυρίως από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας, αργότερα ήρθαν και οι Αμερικάνοι, οι οποίοι επένδυσαν στην εξαγορά αγγλικών συλλόγων εκμεταλλευόμενοι και τα χρέη που είχαν προκύψει μετά την κατάρρευση του ομίλου Μέρντοχ, που είχε αντίκτυπο και στο αγγλικό ποδόσφαιρο, εξαιτίας των ποσών που δαπανούνταν για τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Το φαινόμενο μάλιστα είχε κάνει και ιδιαίτερη αίσθηση στους Άγγλους φιλάθλους, αφού ήταν τελείως ξένο με την παράδοση που επικρατούσε.

Αυτά είναι πεδία σκέψης, που θα έπρεπε να  μας προβληματίζουν και να μας απασχολούν μέσα σ' ένα νέο παγκοσμιοποιημένο ποδόσφαιρο, όπου κυριαρχούν ανεξέλεγκτα κάθε λογής Δράκοι, όπως αυτοί που εισέβαλαν στο Αγγλικό ποδόσφαιρο. Σήμερα, στο χώρο του ποδοσφαίρου υπάρχουν πολύ περισσότεροι δράκοι, αλλά αυτοί είναι οι προφανείς, οι οποίοι δε χρειάζεται να τους καταδείξεις. Υπάρχουν. Αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσεις είναι ο φόβος απέναντί τους. Όταν φοβάται κάποιος κάτι, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να το καταλύσει. Γίνεται αιχμάλωτος της ηδονής του φόβου και έτσι τα πράγματα γίνονται πιο επικίνδυνα. Πρέπει να μπορούμε να εκτιμήσουμε τις προθέσεις του εχθρού. Ο φόβος είναι άγνοια, έλλειψη πληροφοριών. Αν εξαλειφθεί ο φόβος θα αλλάξει αυτός ο κόσμος. Οι δράκοι, είτε είναι αφανείς και σίγουρα πιο επικίνδυνοι, είτε προφανείς, κάνουν καλά τη δουλειά τους, το θέμα είναι τι κάνουν οι άλλοι.

Πρέπει να νικήσουμε την έλλειψη πληροφοριών και να μάθουμε ότι αρκετοί από τους ξένους επενδυτές του Αγγλικού ποδοσφαίρου, θέλουν να καταργηθεί ο υποβιβασμός και ο προβιβασμός από την Premier Ship, όπως αποκάλυψε στο BBC o επικεφαλής του συνδέσμου προπονητών της Λίγκας (League Managers Association) Ρίτσαρντ Μπίβαν. Είναι μια εξέλιξη αποκαλυπτική για το που πάει το ποδόσφαιρο.

Όμως δεν είναι αυτό το ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που για να το παίξεις δεν χρειάζεται να έχεις καν δυο χέρια, αρκούν δυο πόδια. Όπως ο Ουρουγουανός «μονόχειρας» Κάστρο, που ένα από τα γκολ του έδωσε στην εθνική ομάδα της χώρας του το κύπελλο στο Μουντιάλ του 1930. Αφού ένας καχεκτικός σαν τον Κρόιφ, ένας στρουμπουλός σαν  τον Ρονάλντο, ένας τριπίθαμος σαν τον Κίγκαν, ένας θεόρατος σαν τον Χούρμπες, ένας «δανδής» σαν τον Μπεκενμπάουερ κι ένας αυτοκαταστροφικός αλκοολικός σαν τον Τζωρτζ Μπεστ μπορούν όλοι να συμβιώνουν μέσα στο «χόρτο», τότε ναι το ποδόσφαιρο είναι το «βασίλειο της … δημοκρατίας» και η οικονομική χούντα των «δράκων της επιχειρηματικότητας δεν έχει καμία τύχη!!!