Θα επιτρέψουμε την εξαφάνιση της πραγματικής ΑΕΚ;

Επιμένω ότι αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί σαν οπαδούς της ΑΕΚ αυτές της μέρες δεν είναι οι εμίρηδες που ενδέχεται να κάνουν την εμφάνισή τους στην καθημερινότητα της ΠΑΕ ΑΕΚ, μέσο εταιρείας που διαχειρίζεται αραβικά funds, ούτε ο Ρώσος που κρύβεται πίσω από ιταλική εταιρεία, ούτε αν έκανε καλά η ΠΑΕ ΑΕΚ που απομάκρυνε τον Χιμένεθ, ούτε αν ο Νίκος Κωστένογλου έπειτα από τρία χρόνια και 144 ημέρες, με σεμινάρια προπονητικής στο εξωτερικό και δύο δουλειές στην επαρχία (Αστέρας Τρίπολης, Λάρισα) ο άνθρωπος που... κάνει πάντα τον σταυρό του ύστερα από κάθε γκολ, έκανε καλά που επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του, ούτε αν βαρέθηκε να περιμένει την ΠΑΕ ΑΕΚ ο Λεάντρο Αλβάρες, ούτε αν θα βαρεθεί να περιμένει και ο Ξαβιέ Τομάς, ούτε καν τα ύποπτα παιχνίδια, φαινόμενο άλλωστε ιδιαίτερα συνηθισμένο στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο (όπως δείχνουν τα παραδείγματα του παρελθόντος). Εκείνο που θα πρέπει να μας «καίει» είναι η οριστική διάλυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Διάλυση η οποία έρχεται από το νέο πετσόκομμα του κρατικού προϋπολογισμού κατά 40% προς τις αθλητικές ομοσπονδίες οι οποίες έχουν την ευθύνη για την ανάπτυξη των 26 Ολυμπιακών Αθλημάτων. Και όσοι αναρωτιούνται το γιατί. Γιατί διάλυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού συνεπάγεται και διάλυση της ερασιτεχνικής ΑΕΚ.

Ακόμα και αν στον αγώνα που έρχεται, μέσα σε ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ η ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ πραγματοποίηση μια καταπληκτική εμφάνιση και βάλει τέσσερα γκολ στον Ολυμπιακό του Μαρινάκη, που σύμφωνα με δημοσίευμα ΚΑΙ του βρετανικού περιοδικού «Four Four Two», χαρακτηρίζετε ούτε λίγο ούτε πολύ υποκινητής ταραχών. Ιδιοκτήτης ιδιωτικού στρατού ανεγκέφαλων οπαδών θα το έλεγα εγώ. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα όσων αφορά το σχεδιασμένο τέλος του ερασιτεχνικού αθλητισμού και κατʼ επέκταση της ερασιτεχνικής ΑΕΚ. Μια προοπτική που εξυπηρετεί τους Μαρινάκιδες όλων των ΠΑΕ.

Βέβαια αυτό δεν είναι κεραυνός εν αιθρία... Αντιθέτως, όσον αφορά τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, το σχέδιο - στόχος για τη διάλυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού ξεκίνησε από τη δεκαετία του '90 επί υπουργίας του Γ. Λιάνη, συνεχίστηκε επί υπουργίας Ορφανού και Ιωαννίδη και ολοκληρώθηκε επί υπουργίας Γερουλάνου, με γγΑ τον Πάνο Μπιτσαξή. Είναι πλέον φανερό ότι βαδίζουμε ολοταχώς για έναν καθαρόαιμο κερδοσκοπικό αθλητισμό. Επιστρέφουμε στις αρχές του περασμένου αιώνα, όταν ο αθλητισμός αποτελούσε υπόθεση που αφορούσε αυστηρά όσους ο μπαμπάς τους είχε φουσκωμένο πορτοφόλι.

Και το ερώτημα: Πώς θα αντιδράσει η Ερασιτεχνική ΑΕΚ συλλογικά και το καθʼ ένα αθλητικό τμήμα του συλλόγου ξεχωριστά; Ο δρόμος είναι ένας, άλλος δεν υπάρχει... Η δημιουργία ενός μεγάλου αθλητικού κινήματος που θα μετέχουν όλοι: ΕΟΕ, Ομοσπονδίες, Ενώσεις, Σωματεία, αθλητές, οπαδοί, γονείς των χιλιάδων αθλητών που βρίσκονται στις ακαδημίες ερασιτεχνικών αθλημάτων, προπονητές, οι εργαζόμενοι στο χώρο του αθλητισμού, όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι, όλος αυτός ο κόσμος ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται μπροστά στην εξαφάνιση του πραγματικού αθλητισμού. Ας είναι η κοινωνία της ΑΕΚ πρωτοπόρα σε αυτήν την κατεύθυνση. Άλλωστε μιλάμε για εξαφάνιση και της πραγματικής ΑΕΚ. Ας αφήσουμε τις «λειτουργίες» με τους «Παππάδες» και ας εξηγήσουμε στον οπαδό της ΑΕΚ ότι πρέπει να κατέβει στους δρόμους για τη ζωή τη δική του και των παιδιών του. Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, η εμπορευματοποίηση κάθε τμήματος της ΑΕΚ θα είναι καταστροφή για τις γενιές των ΑΕΚτζήδων που έρχονται.

Όσοι συνεχίζουν να εφευρίσκουν, να κτίζουν και, ακόμα χειρότερα, να συντηρούν προσωπεία μιας ψευδεπίγραφης εικόνας της ΑΕΚ, να ξέρουν ότι η εργολαβία που έχουν αναλάβει εκτός από ανήθικη, είναι και απίστευτα κοπιώδης και στρεσογόνα. Το ψέμα για να στηριχτεί από τους συνειδητούς ή ασυνείδητους ψεύτες, καταναλώνει τεράστιο άγχος. Τα άτομα που έχουν επιλέξει να ζουν έτσι μέσα στην κοινωνία της ΑΕΚ, καταλήγουν να είναι και να δείχνουν κάτι κουρασμένα, κουραστικά, κλισαρισμένα, τελειωμένα και ανιαρά παλικάρια. Όταν και όπου τους συναντήσεις καταλαβαίνεις πως μαζί τους δεν προχωράει καμία ανταλλαγή απόψεων, γιατί η ανταλλαγή απόψεων προϋποθέτει ειλικρινείς πληροφορίες για να εξελίσσεται.

Ας αναδείξουμε όμως την πραγματική ΑΕΚ μέσα από την επικαιρότητα του ποδοσφαιρικού τμήματος. Μέσα από τη διάσταση μιας φράσης του Νίκου Κωστένογλου: «είμαστε ΑΕΚ και πρέπει να κερδίζουμε». Πράγματι . Η ΑΕΚ είναι ένα κομμάτι της ζωής και μοιάζει πάρα πολύ μαζί της. Όπως κανείς δεν έρχεται στη ζωή για να πεθάνει, έτσι κανείς δεν κατεβαίνει στο γήπεδο για να χάσει. Η ΑΕΚ, όπως αυτή εκφράζεται στα ομαδικά αθλήματα, είναι υπόθεση που αφορά σύνολα. `Η θα κερδίσουν όλοι μαζί ή θα χάσουν όλοι μαζί. Ακόμα αν κάποιος από τους χαμένους ξεχωρίσει, θα σφραγίσει και αυτόν το τελικό αποτέλεσμα. Δηλαδή η ήττα. Αν όλοι θυμούνται το μαγικό ένα - δύο του Οκόνσκι με τον Καραγκιοζόπουλο και το γκολ του Τάκη στο ιστορικό 0-1 της 7ης Μαΐου 1989, είναι γιατί το γκολ αυτό μας έδωσε το πρωτάθλημα. Αν δεν παίρναμε τον τίτλο κανείς σήμερα δε θα θυμόταν αυτό το γκολ. Το ίδιο ισχύει και σε διεθνές επίπεδο. Αν όλοι θυμούνται τις μαγικές ενέργειες του Μαραντόνα το 1986 είναι γιατί η Αργεντινή κέρδισε τον τίτλο. Και το 1990 ο Μαραντόνα έκανε μαγικές ενέργειες στην Ιταλία, αλλά λίγοι ή κανένας δεν τις θυμάται γιατί η Αργεντινή δεν πήρε το τρόπαιο.

Είμαι οπαδός της άποψης ότι η ΑΕΚ είναι ΜΙΑ οικογένεια και ΟΧΙ πολλές, άρα δεν πρέπει να την προσεγγίζουμε διαφορετικά σε κάθε διαφορετικό άθλημα που αγωνίζονται παιδιά που φοράνε την τιμημένη φανέλα με το δικέφαλο. Όμως αφενός κάτι τέτοιο είναι αδύνατο όσο υπάρχουν ΠΑΕ, ΚΑΕ και λοιποί κερδοσκοπικοί μηχανισμοί που εκμεταλλεύονται την δυναμική της ΑΕΚ. Και αφετέρου δεν μπορούμε να απομονώσουμε κάποια ιδιαίτερα στοιχεία και καταστάσεις που συναντάμε στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Μια τόσο δημοφιλής υπόθεση όπως είναι το ποδόσφαιρο, δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από εκείνους που θέλουν να καθορίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Εταιρείες, κυβερνήσεις, κοινωνικοί σχηματισμοί προσπαθούν να ταυτιστούν με την άλφα ή βήτα ομάδα για να κερδίσουν την πελατεία του αθλήματος. Και αυτό γιατί το κάνουν; 1ον) Γιατί οι τεράστιες μάζες που παθιάζονται με την μπάλα, αποτελούν ταυτόχρονα τεράστιες και ως εκ τούτου κερδοφόρες, αγορές. 2ον) Γιατί σ' ένα άθλημα με τέτοια απήχηση όπως το ποδόσφαιρο, η δυνατότητα να επιβάλλεις τη δύναμή σου, να ελέγξεις την εξέλιξή του, συνιστά ένα παιχνίδι εξουσίας. Και το θέλουν αυτό οι ισχυροί. 3ον) Γιατί ακόμα και το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή, έχουν στιγματιστεί στις μέρες μας από τον κοινωνικό κανιβαλισμό που ισχυρίζεται ότι «ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτα».

Παρ' όλα αυτά ποτέ δε θα πάψει να υπάρχει η αμφιβολία μήπως «και οι έσχατοι έσονται πρώτοι». Από 'δω και πέρα αρχίζει το παιχνίδι να γίνεται σικέ. Και όπως στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο, όσο πιο τερατώδης γίνεται η δύναμη των ισχυρών, τόσο πιο εξόφθαλμο γίνεται και το στήσιμο. Παράδειγμα τρανταχτό ήταν το Πρωτάθλημα που πήρε η ΑΕΚ το 2008 στους αγωνιστικούς χώρους, όμως στα χαρτιά το πήρε ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη.

Αυτό είναι το κερδοσκοπικό ποδόσφαιρο, μια κατάσταση που επιβάλετε η δύναμη των ισχυρών. Και όχι μόνο. Η σαπίλα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου έχει πολλές εκφράσεις. Μόλις προχθές οι αστυνομικές αρχές της Μεγάλης Βρετανίας συνέλαβαν εννέα άτομα, με κατηγορίες για παράνομο στοιχηματισμό σε αγώνες της Πρέμιερ Λιγκ Σκωτίας και ανάμεσά τους ήταν και ο ποδοσφαιριστής της Μάδεργουελ, Στιβ Τζένινγκς. Ο 26χρονος Άγγλος δέχτηκε κόκκινη κάρτα στο παιχνίδι της ομάδας του με την Χαρτς, τον Δεκέμβριο του 2010, ενέργεια για την οποία είχαν παιχθεί τεράστια χρηματικά ποσά σε αρκετές εταιρίες ιντερνετικού στοιχηματισμού. Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό μιας και παρόμοιες ειδήσεις μας έρχονται καθημερινά από όλο τον κόσμο.

Μπαίνει λοιπόν το ερώτημα: Μα καλά δεν τους ενδιαφέρει που πλέον όλος ο κόσμος βλέπει ότι το έχουν παραξηλώσει; Η απάντηση είναι πως δεν τους ενδιαφέρει. Γιατί γνωρίζουν ότι το ποδόσφαιρο, όπως και η ζωή θα παραμένουν δημοφιλή. Άρα λοιπόν το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε φτάσει σ' ένα σημείο, όπου οι αφεντάδες του αθλήματος, όπως και οι αφεντάδες της ζωής, έχουν αποτινάξει κάθε πρόσχημα και κάθε φύλλο συκής. Επιπλέον ασελγούν κατά του ποδοσφαίρου, όπως ασελγούν και κατά της ζωής της ίδιας, προσπαθώντας να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση των ανθρώπων, ότι υπέρτατος κανόνας είναι το δίκιο του ισχυρού.

Ξέρετε γιατί οι διοικήσεις της ΑΕΚ συχνά πυκνά με αφορμή την αγωνιστική κατάντια της ΑΕΚ που κύριοι υπεύθυνοι είναι αυτοί, οδηγούν την μάζα των ΑΕΚτζήδων εναντίων των ποδοσφαιριστών. Γιατί γνωρίζουν ότι οι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού είναι αυτοί που παίζουν μέσα στο γήπεδο, οι παίχτες. Που τελικά πάντα θα έχουν τη δύναμη. Και αν ποτέ το αποφασίσουν, θα πετάξουν έξω από το γήπεδο όλους αυτούς τους αφεντάδες που τους (και μας) δουλεύουν κανονικά. Γιατί πολύ απλά, χωρίς τους παίχτες στο γήπεδο, και τους λαούς στη ζωή, παιχνίδι δεν υπάρχει.