Με αφορμή την μεγάλη νίκη της αγαπημένης μας Μαρσέιγ, μέσα στην έδρα του διορισμένου εκπροσώπου
του ελληνικού ποδοσφαίρου στην διοργάνωση Ολυμπιακού, για τη φάση των ομίλων
του Τσάμπιονς Λινγκ, θα ήθελα να πω δυο λόγια για την «μαραθώνια» αγωνιστική περίοδο
που έχει καθιερώσει η ΟΥΕΦΑ τα τελευταία χρόνια. Στην ουσία το Τσάμπιονς Λινγκ
ξεκινάει περίπου ένα μήνα μετά τον τελικό της προηγούμενης σεζόν, με τη
διεξαγωγή των προκριματικών γύρων και συνεχίζει με τα πλέι οφ, ωστόσο η φάση
των ομίλων είναι αυτό που λένε... όλα τα λεφτά. Έκφραση φυσικά κυριολεκτική αν
αναλογιστεί κανείς ότι από δω και έπειτα πέραν του χορού των ποδοσφαιριστών
εντός αγωνιστικού χώρου διεξάγεται και ένας αντίστοιχος έξω από αυτόν. Ένας
χορός εκατομμυρίων ευρώ που έχει μετατρέψει τη διοργάνωση σε ένα πανάκριβο
προϊόν, από την πώληση του οποίου γεμίζουν τα ταμεία των πολυεθνικών χορηγών,
των διαφημιστικών εταιρειών, των μάνατζερ και φυσικά της ίδιας της ΟΥΕΦΑ. Γι'
αυτό το λόγο πλέον η συμμετοχή και μόνο στη διοργάνωση έχει γίνει πρωτεύων
στόχος για τις ομάδες που πρωταγωνιστούν στα εθνικά τους πρωταθλήματα. Σε
τέτοιο βαθμό μάλιστα που παραδοσιακοί στόχοι, όπως η κατάκτηση του πρωταθλήματος
ή του κυπέλλου στη χώρα τους, να μην παίζουν κανένα ρόλο εάν εξασφαλιστεί θέση
που οδηγεί σε συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λινγκ και ιδιαίτερα εάν αυτή παρέχει την
απευθείας συμμετοχή στους ομίλους.
Η καινοτομία της ΟΥΕΦΑ την περίοδο 1992-93 να μετατρέψει την παραδοσιακή μέχρι τότε διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών σε ένα επικερδές πρωτάθλημα με τζίρο εκατομμυρίων ευρώ ήταν μια ευκαιρία για τις πολυεθνικές για κερδοφόρες επενδύσεις στο λαοφιλέστερο των αθλημάτων. Δημιουργήθηκε το σύστημα των ομίλων, που πολλαπλασίασε τους αγώνες, δημιουργώντας ένα πιο ελκυστικό προϊόν στους χορηγούς. Μάλιστα, προκειμένου το προϊόν να μη σαπίσει ποτέ σε τακτά χρονικά διαστήματα γίνεται και το απαραίτητο... λίφτινγκ με σκοπό βέβαια το μεγαλύτερο κέρδος. Σε αυτή τη λογική άλλωστε εντάσσονται και οι πρόσφατες αλλαγές που έγιναν με τη δημιουργία της φάσης των πλέι οφ, μεγαλώνοντας τη διοργάνωση κατά 20 ματς, αδιαφορώντας φυσικά οι υπεύθυνοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου για τις επιπτώσεις που έχει στην υγεία των ποδοσφαιριστών.
Η καινοτομία της ΟΥΕΦΑ την περίοδο 1992-93 να μετατρέψει την παραδοσιακή μέχρι τότε διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών σε ένα επικερδές πρωτάθλημα με τζίρο εκατομμυρίων ευρώ ήταν μια ευκαιρία για τις πολυεθνικές για κερδοφόρες επενδύσεις στο λαοφιλέστερο των αθλημάτων. Δημιουργήθηκε το σύστημα των ομίλων, που πολλαπλασίασε τους αγώνες, δημιουργώντας ένα πιο ελκυστικό προϊόν στους χορηγούς. Μάλιστα, προκειμένου το προϊόν να μη σαπίσει ποτέ σε τακτά χρονικά διαστήματα γίνεται και το απαραίτητο... λίφτινγκ με σκοπό βέβαια το μεγαλύτερο κέρδος. Σε αυτή τη λογική άλλωστε εντάσσονται και οι πρόσφατες αλλαγές που έγιναν με τη δημιουργία της φάσης των πλέι οφ, μεγαλώνοντας τη διοργάνωση κατά 20 ματς, αδιαφορώντας φυσικά οι υπεύθυνοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου για τις επιπτώσεις που έχει στην υγεία των ποδοσφαιριστών.
Σχόλια