Στα μέσα της δεκαετίας του ’20, χιλιάδες πρόσφυγες έχουν βρεθεί στοιβαγμένοι σε πρόχειρα σπίτια και σκηνές στην σημερινή Νέα Φιλαδέλφεια και στις γύρο περιοχές. Εκεί παλεύουν με τη φτώχεια, τις αρρώστιες και τις τραγικές μνήμες τους για να ριζώσουν σ’ αυτή την περιοχή όπου τους πέταξε η «μάνα Ελλάδα».
Όλα τα σπίτια στις πρώτες μέρες ζωής του προσφυγικού συνοικισμού ήταν άθλια. Προχειροφτιαγμένα, μικρά, κτισμένα τα περισσότερα σε στενά σοκάκια και τόσο κολλητά μεταξύ τους που τα καλοκαίρια νόμιζες ότι θα σκάσουν κάποια στιγμή από το σφιχταγκάλιασμα τους και θα τινάξουν στον αέρα τα φτηνά υλικά τους.
Το χειμώνα πάλι μούλιαζαν οι σαθροί τοίχοι τους από τις βροχές και οι στέγες τους έμπαζαν νερά. Και το παγωμένο αεράκι που ερχόταν από το γειτονικό άλσος, τρύπωνε σαν φίδι από τις χαραμάδες που είχαν στα πορτοπαράθυρα τους και ξύλιαζε τα χέρια και τις καρδιές των φτωχών που κατοικούσαν σ’ αυτά τα «ντάμια».
Για τα ξεπαγιασμένα χέρια τους δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα, τις καρδιές τους όμως κατάφεραν να τις ζεστάνουν, ίδρυσαν την Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως, το θαύμα των προσφύγων, τον μεγαλύτερο αθλητικό σύλλογο του κόσμου!
Για ρωτήστε όσους τόσα χρόνια τώρα καλλιεργούν το προφίλ του μεγαλοκαρχαρία ιδιοκτήτη – μεγαλομετόχου της ΠΑΕ ΑΕΚ, τι σχέση μπορεί να έχει η θλιβερή αστική τάξη της Ελλάδας με το δημιούργημα της λαϊκής ανάγκης των προσφύγων της δεκαετίας του ’20;
Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να διακρίνει κανείς πως στην εξέλιξη αυτών των ανθρώπων που ήρθαν στην «μάνα Ελλάδα» μετά την Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και στην εξέλιξη ενός δικού τους δημιουργήματος… της ΑΕΚ, αντανακλάται όλη η διαλεκτική του νόμου της κίνησης της Ιστορίας και της κοινωνικής εξέλιξης:
«Το τελικό αποτέλεσμα βγαίνει πάντα από τις συγκρούσεις πολλών ατομικών θελήσεων. Υπάρχουν λοιπόν εδώ αναρίθμητες δυνάμεις που διασταυρώνονται, μια ατελείωτη ομάδα από παραλληλόγραμμα δυνάμεων, από τα οποία βγαίνει μια συνισταμένη, δηλαδή το ιστορικό αποτέλεσμα. Το ιστορικό αυτό αποτέλεσμα μπορεί πάλι να θεωρηθεί σαν το προϊόν μιας δύναμης που δρα σαν ένα σύνολο, συνειδητά και άβουλα. Γιατί αυτό που θέλει το κάθε άτομο εμποδίζεται από κάθε άλλο άτομο κι αυτό που προκύπτει είναι κάτι που κανένας δεν το θέλησε… αλλά δεν έχει κανένας το δικαίωμα να συμπεράνει ότι οι θελήσεις αυτές είναι ίσες με μηδέν. Απεναντίας, η καθεμία συμβάλλει στη συνισταμένη και περιέχεται ανάλογα μέσα της».
Όχι. Η παραπάνω παράγραφος που διαβάσατε δεν προσπαθεί να αναλύσει την διοικητική κατάσταση στην ΠΑΕ και στην ΚΑΕ ΑΕΚ. Δεν πρόκειται για ανάλυση της τακτικής του κ. Παππά, η του κ. Νοτιά, του κ. Αδαμίδη, του κ. Κοσμάτου, η όποιου άλλου σχετίζετε με την διαχείριση της ποδοσφαιρικής εταιρείας. Ούτε καταγράφει τις συμπεριφορές των κκ. Φιλίππου, Δρόσου, Καραμανλή κτλ. που οδήγησαν την ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ στο τέλμα. Είναι το γράμμα του Φρίντριχ Ένγκελς προς τον Μπλοχ, σχετικά με το απρόοπτο της ιστορικής εξέλιξης.
Το συμπέρασμα από τα λόγια του Ένγκελς είναι ότι το να κάνει η Ιστορία ένα βήμα μπροστά είναι μια δυνατότητα εφικτή, αλλά όχι σίγουρο ότι θα προκύψει. Όταν κάτι είναι μπορετό να γίνει, δεν είναι και βέβαιο ότι θα γίνει. Ισχύει το ίδιο ακριβώς που ισχύει με την ευκαιρία μπροστά από το τέρμα. Κανείς δεν το ξέρει, τελικά, αν θα μπει το γκολ, αφού «όλα μπαίνουν και όλα χάνονται». Κάθε περίοδος κρίσης ενός συστήματος είναι η μεγάλη ευκαιρία για να κάνει η Ιστορία ένα βήμα μπροστά. Το σύστημα του επαγγελματικού – κερδοσκοπικού αθλητισμού, σαν γνήσιο τέκνο της ατομιστικής κοινωνίας, περνάει μαζί με όλο το καπιταλιστικό οικοδόμημα που το γέννησε, μια βαθιά και σκληρή κρίση. Είναι η ευκαιρία να οδηγήσουμε την ΑΕΚ στα μονοπάτια που της αξίζουν.
Και για να γίνω και λίγο «πονηρός», να μιλήσω λίγο με τα δικά τους δεδομένα και πρότυπα για το μεγαλείο μιας ομάδας, για ρωτήστε όλους αυτούς που θεωρούν απαραίτητη την παρουσία ενός οικονομικού κολοσσού και κατ’ επέκταση την παράδοση ενός συλλόγου όπως η ΑΕΚ, που αποτελεί λαϊκή – πολιτιστική κληρονομία, στα πλοκάμια των οικονομικών συμφερόντων… όλους αυτούς που δημιουργούν αυταπάτες με τα δήθεν εκατομμύρια που βάζουν στις ομάδες οι καλοί και Άγιοι και αξιοσέβαστοι και απαραίτητοι μεγαλοκεφαλαιούχοι… πως γίνετε τα τελευταία δυο χρόνια η ΑΕΚ χωρίς ουσιαστικά ιδιοκτήτη στην χειρότερη οικονομική συγκυρία της ιστορίας της, αλλά και στην χειρότερη οικονομική κρίση ολόκληρης της χώρας, να καταφέρνει να κάνει δυο από τις μεγαλύτερες μεταγραφές ποδοσφαιριστών στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου;
Πως η ΑΕΚ με μοναδικό ουσιαστικό χρηματοδότη τον λαό της, έφερε στην Ελλάδα τον Πάπα Μπούμπα Ντιόπ και τον Γκούντγιονσεν;
Δεν λέω ότι όπως είναι τώρα τα πράγματα στην ΑΕΚ είναι καλά και ότι έτσι πρέπει να μείνουν, κάθε άλλο, αλλά να μην νομίζουν οι εραστές της οικονομικής χούντας ότι μπορούν να μας αποχαυνώνουν όλους. Ανάγκη ΔΕΝ τους έχουμε, αυτοί μας έχουν ανάγκη, εμάς και τις ομάδες μας, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Τα τελευταία χρόνια έχουν μπει στα ταμεία της ΠΑΕ ΑΕΚ τεράστια ποσά από τις πωλήσεις εισιτηρίων διαρκείας. Επίσης η ΠΑΕ ΑΕΚ έχει αρκετά έσοδα από τις ευρωπαϊκές συμμετοχές της ομάδας. Καθόλου ευκαταφρόνητα δεν είναι τα ποσά που έχουν εισπραχτεί από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, διαφημίσεις, χορηγούς κτλ. Κι όμως η ΠΑΕ ΑΕΚ πάντα έχει οικονομικό πρόβλημα. Ούτε την εφορεία δεν πληρώνουν τα παλικάρια. Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε, αδέλφια μου ΑΕΚτζήδες; Που πάνε τα λεφτά μας;
Μετά κάποιοι απορούν με τις αποστάσεις που κρατάει ο κόσμος της ΑΕΚ στα τεκταινόμενα. Ο λαός της ΑΕΚ έχει γυρίσει την πλάτη του στις εταιρείες που εκμεταλλεύονται την ΑΕΚ (ΠΑΕ, ΚΑΕ) και ΟΧΙ στην ίδια την ΑΕΚ. Αν κάποιοι ταυτίζουν την ΑΕΚ με τις εν λόγο εταιρείες, το πρόβλημα είναι δικό τους και όχι του λαού της ΑΕΚ που έστω και από ένστικτο οι περισσότεροι, κάνουν αυτό που πρέπει.
Είναι τραγικό ο οπαδός της ΑΕΚ να γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος, ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΥΣ, δημοσιογράφους του ρεπορτάζ της ΑΕΚ. Δεν μπορώ να ξέρω αν το κάνουν από συμφέρων η από άγνοια. Πάντως και από άγνοια να το κάνουν, θα πρέπει να ξέρουν ότι η άγνοια και η κακοπιστία έχουν κοινές ρίζες. Η δεύτερη επωφελείται λαθραία από τα πλεονεκτήματα που της προσφέρει η πρώτη, στ’ αλήθεια δεν ξέρω ποια από τις δύο είναι πιο ανυπόφορη. Το πράγμα όμως αρχίζει και γίνεται ύποπτο όταν η άγνοια αρχίζει να επικαλείται την αγάπη για την ΑΕΚ, ταυτίζοντας πάντα την ΑΕΚ με την ΠΑΕ η την ΚΑΕ.
Προσέχετε λοιπόν αδέλφια μου δημοσιογράφοι του ρεπορτάζ της ΑΕΚ, ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΟΙ, γιατί όταν προσπαθείτε να δικαιολογήσετε διοικητικές αποφάσεις Ανωνύμων Εταιρειών με γεγονότα ετεροχρονισμένα, τότε η άγνοια γίνεται άνοια και σίγουρα τότε η κακοπιστία γίνεται ετικέτα που δύσκολα ξεκολλάει.
Σχόλια