Είμαι σίγουρος ότι ο Νικόλας θα «ζυγιστεί» και θα κριθεί από την συνομοταξία των δημοσιολόγων με βάση την αναπηρία της δικής τους καθημερινής ζωής, που δυστυχώς ουδεμία σχέση έχει με τον ποιητικό χαρακτήρα του αληθινού ποδοσφαίρου. Γι’ αυτούς που οι μεγάλες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες φαίνονται από τον αριθμό των τίτλων που έχουν πάρει, δεν χαραμίζω τίποτα παραπάνω από το ειρωνικό μου χαμόγελο, την ώρα που η σκέψη μου ταξιδεύει στον πολυνίκη μπαρμπαγιώργο Ανατολάκη.
Δεν χαραμίζω τίποτα παραπάνω από το ειρωνικό μου χαμόγελο, για τον συμπαθέστατο κύριο που καθόταν πίσω μου στον αγώνα με την Ξάνθη, ο οποίος σαν αξιολύπητος συκοφάντης της νοημοσύνης του, ισχυρίστηκε: «έφυγε ο Ντούσαν και διάλυσε η ομάδα», προκαλώντας κυρίως βλέμματα απόγνωσης. Μα καλέ μου άνθρωπε αν με το που έφευγε αυτός, η ομάδα «πέταγε» αυτό θα σήμαινε ότι είχε κάνει καλή δουλειά και κάποιοι από τους ποδοσφαιριστές θέλανε να τον «φάνε», δυστυχώς όμως φαίνετε ότι η ομάδα 2,5 χρόνια έκανε προπόνηση ποδοτένις.
Δεν χαραμίζω τίποτα παραπάνω από το ειρωνικό μου χαμόγελο σε όσους βρεθήκαν στο ΟΑΚΑ μια τόσο ωραία Κυριακή, με φανταστική ατμόσφαιρα, σε ένα γήπεδο που μετά από καιρό έγινε πραγματικό πάρτι και αυτοί έμειναν μουτρωμένοι και καρφωμένοι στο καρεκλάκι τους κάνοντας υψηλή κριτική στον Κόλα. Μόνο στο τέλος σηκωθήκανε για να αποδοκιμάσουν την τεράστια, σε σημασία, νίκη επί της Ξάνθης, η πλάκα είναι ότι δυο εβδομάδες πριν, οι ίδιοι χειροκροτούσαν με θέρμη την ισοπαλία με τον Αστέρα Τρίπολης. Κι όλα αυτά γιατί έχασαν τον «αγαπητικό της βοσκοπούλας». Ευτυχώς ήταν λίγοι.
Απορώ πως δεν έχει εμφανιστεί ακόμα κάποιος ντίλερ ελπίδας, σαν τους εν Ελλάδι εκπροσώπους του Κοζώνη (τι θυμήθηκα τώρα;) να μας παρουσιάσει σε μακέτα τον νέο γήπεδο της ΑΕΚ, δίπλα στο καζίνο τύπου Λας Βέγκας στο Ελληνικό, που δεν θ' αργήσει ν' ανοίξει και να μας δεχτεί. Δεν θα πρόκειται για κάτι νέο, αλλά για το νέο μεγάλο κόλπο. Αφού καταστρέψουν την λαϊκή φύση της ΑΕΚ, θα τη διαιρέσουν για να την παραδώσουν σε μια θεότητα, αυτή του Εμίρη του Κατάρ, που θα ξεπεράσει όλες τις εγχώριες (συγγνώμη, Βγενόπουλε, Πατέρα, Μαρινάκη) και θα κάνει την ΑΕΚ μεγάλη και τρανή. Δεν διάλεξε τυχαία ο πρόεδρος τον τζόγο για βασικό χορηγό. Αυτή τη στιγμή χρειάζεται μια μεταδοτική τρέλα πιο δυνατή και από την πρέζα, ώστε η μεγάλη μάζα των οπαδών ν' αποφύγει κάθε διένεξη με την πραγματικότητα. Η άρνησή μου απέναντι στη γενικευμένη ευτέλεια του κερδοσκοπικού ποδοσφαίρου των ΠΑΕ, είναι η μόνη υπέρτατη αξία που έχω σαν οπαδός της ΑΕΚ. Τα υπόλοιπα τα αφήνω στους γνωστούς κακομοίρηδες που σπρώχνουν την ιδέα του καζίνου, της εμπορικής εκμετάλλευσης με κάθε τρόπω και κόστος, για ευνόητους λόγους.
Δεν χαραμίζω τίποτα παραπάνω από το ειρωνικό μου χαμόγελο για όλους αυτούς τους κατ' επίφαση αντιεξουσιαστές οπαδοπατέρες που: αφού πρώτα καταγγείλουν την «εξουσία» του Χατζηχρήστου, τρέχουν σαν σκυλάκια του καναπέ πίσω από τον εκάστοτε διαχειριστή της ΠΑΕ ΑΕΚ, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν ένα κόκαλο. Ο Πρόεδρος υποδύεται πως αποδέχεται τις κολακείες τους και εκείνοι γλείφουν παίζοντας τα καλά παιδιά. Ξέρουν αυτοί.
Ελπίζω ο Χιμένεθ να μην είναι απλά κανένα από τα γνωστά επικοινωνιακά τρικ για να παρουσιαστεί μετά σαν μονόδρομος ο Σόουζα, η κάποιος Έλληνας Σόουζα. Το λέω αυτό γιατί η προσποίηση είναι το μόνο φυσικό χάρισμα ενός διαχειριστή μιας ΠΑΕ, αυτό τον προσδιορίζει, δεν το κρύβει, αντιθέτως το μοιράζει σε όλους. Όπως κάθε μικροαστός, ο πρόεδρος νομίζει ότι θα δώσει λόγο για τις πράξεις του μόνο στον πανάγαθο την ημέρα της κρίσης. Όσο για το λόγο του οπαδού, χέστηκε η φοράδα στο αλώνι.
Σχόλια