Τους συλλόγους τους αγαπάνε μόνο οι οπαδοί

Φαίνετε πώς ζούμε στην εποχή που ο ρόλος του προέδρου πατερούλη στις ποδοσφαιρικές ομάδες, αποκαλύπτετε. Οι φίλοι μας οι ολυμπιακοί, μισό-ασυνείδητα έστω, βιώνουν μια κατάσταση απολογισμών. Κάπου εντός τους νιώθουν πως δεν πάει άλλο, πρέπει να μετρήσουν πόσο πραγματικός Ολυμπιακός υπήρξε ο ως τώρα ολυμπιακός του Σωκράτη.

Αν δεν έχετε εμπιστοσύνη στα ολυμπιακά αισθήματα, ρίξτε μια ματιά στους οπαδούς της Μίλαν που ζητούν την αποχώρηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αναγκάζοντας το πρωτοπαλίκαρο του ιταλού πρωθυπουργού Αντριάνο Γκαλιάνι να αποκαλέσει τους φιλάθλους «αχάριστους». Δεν είναι αχάριστοι κ. Αντριάνο μου, απλά έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να αναρωτηθούν πόσο αυτοί, σαν οπαδοί, όλα αυτά τα χρόνια ήταν εκεί. Πόσο η επιλογή τους να στηρίζουν η να ανέχονται ανθρώπους με ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός Μπερλουσκόνι, ήταν της αλήθειας τους η της ανασφάλειας τους.

Να μην ξεχάσω και την παναθηναϊκή οικογένεια. Προσφέρεται για να παρακολούθηση κάποιος τις κόντρες συμφερόντων με σκοπό τον έλεγχο μιας ΠΑΕ. Γιατί άραγε; Από αγάπη για τον σύλλογο; Τους συλλόγους τους αγαπάνε μόνο οι οπαδοί, σαν τους φίλους μας τους παναθηναϊκούς που έχουν πάρει το νταμπλ και όμως τους έχει πιάσει κατάθλιψη, νιώθουν απελπισμένοι, θυμωμένοι ως ματαιωμένοι, αισθάνονται τον ίλιγγο που προξενεί το ανοιγμένο χάος. Το κενό. Είναι κενό ότι φορτώθηκε μέσα τους, στο κεφάλι τους και στην καρδία τους, αλλά δεν είναι δικό τους. Είναι κενό το ψευτοεγώ που έκτισαν με τα ψέματα τους, τις προφάσεις που βολεύουν, που υπεκφεύγουν, που κολακεύουν. Έχουν φράγκα οι ιδιοκτήτες της ΠΑΕ και μας αγόρασαν ένα νταμπλ… ε και; Κενό εαυτού και κενό ζωής. Ιλιγγιώδες.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει τους οπαδούς όλου του κόσμου να βαδίζουν σε αδιέξοδα μονοπάτια; Ποιος είναι ο βασικότερος ανασταλτικός υποκειμενικός παράγοντας στην προώθηση μια στρατηγικής μιας τακτικής που θα στέκεται σταθερά και αδιαπραγμάτευτα απέναντι από την εμπορική εκμετάλλευση των συλλόγων; Υποψιάζομαι ότι έχει να κάνει με την απόσπαση της ένδο-αθλητικής, από την ευρύτερη πολιτική πάλη, τόσο στην καθημερινή μας δράση αυτοτελώς ως οπαδοί της αγαπημένης μας ομάδας, όσο και μέσα στο οπαδικό κίνημα γενικότερα, σε συνδυασμό με τη μειωμένη συμμετοχή όλων των δυνάμεων στην δράση ή τη δυσκολία ένταξης περισσότερων δυνάμεων και των εφεδρειών που υπάρχουν. Για παράδειγμα: το τμήμα βόλεϊ της ΑΕΚ απειλείτε με αφανισμό, αλλά αρνούμαστε να δούμε την πολιτική απόφαση που στερεί την επαρκή χρηματοδότηση των αθλητικών συλλόγων από το κράτος και ανοίγουμε έναν λογαριασμό ελεημοσύνης σε κάποια τράπεζα.

Το πρόβλημα εκδηλώνεται στην πράξη με την άποψη ή την πρακτική ότι η οξύτητα των οικονομικών προβλημάτων ενός συλλόγου είναι παράγοντας που διαμορφώνει ή μπορεί να διαμορφώσει την συνείδηση των οπαδών. Ότι η τριβή με τα οξυμένα οικονομικά προβλήματα από μόνη της δημιουργεί αυτόματα και τους όρους πείρας και τις προϋποθέσεις για τη συνεχή και σταθερή βελτίωση της θέσης των φιλάθλων και την άνοδο του οπαδικού κινήματός. Ότι η ένταση των οικονομικών αγώνων και της πολεμικής στις εκάστοτε διοικήσεις των ΠΑΕ οδηγεί αυτόματα στην άνοδο της συνείδησης του υποψιασμένου οπαδού. Είναι όμως ορθή αυτή η άποψη;

Τα οικονομικά προβλήματα όπως τα βιώνουμε εμείς σαν Αεκτζήδες, οι οπαδοί του ΠΑΟΚ, του Ηρακλή κτλ, γενικότερα τα προβλήματα εξουσίας όπως τα βιώνουν οι οπαδοί του παναθηναϊκού και του ολυμπιακού, είναι οπωσδήποτε η βάση των αγώνων και της συσπείρωσής των οπαδών και πρέπει ο αγώνας αυτός να διεξάγεται ασταμάτητα και σε επίπεδο αθλήματος και σε επίπεδο κάθε ομάδας και μάλιστα στη βάση της γνώσης με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια των συνθηκών που επικρατούν σε κάθε διαφορετικό σύλλογο. Όσο όμως κι αν οξυνθεί αυτή η πάλη, ακόμα και αν πάρει τις πιο ανεβασμένες μορφές δεν οδηγεί αυτόματα σε μια υπερήφανη οπαδική συνείδηση.

Η πάλη του οπαδικού κινήματος θα είναι πάντα περιορισμένη και χωρίς προοπτική, αν δε διεξάγεται συνδυασμένα με όλες τις μορφές, ιδεολογική, πολιτική, οικονομική, αν ο αγώνας δεν υποτάσσεται στη συγκέντρωση και προετοιμασία του λαϊκού παράγοντα των ομάδων για τη νίκη σε επίπεδο εξουσίας, για την κατάργηση της εξουσίας των ΠΑΕ και της οικονομικής εκμετάλλευσης της ιδέας και των συμβόλων των ομάδων.

Σχόλια