Η ομάδα που αγαπήσαμε από παιδιά, που μας χάρισε ώρες ξεγνοιασιάς, χαράς και κοινωνικοποίησης, η ΑΕΚ, υφίσταται έναν συνεχώς αυξανόμενο βιασμό. Οι «προστάτες» της, για να ικανοποιήσουν τα δικά τους συμφέροντα, αδιαφόρησαν για την προσωπικότητα, τις αρχές και την αποστολή της. Και την μετάλλαξαν από μια κοινωνική δραστηριότητα για τους πολλούς, σε πυλώνα στήριξης της εξουσίας τους και μια κερδοφόρα επιχείρηση για λίγους. Ταύτισαν τα δικά τους συμφέροντα, με το «καλό της». Και επιπλέον, με περισσό θράσος, οι βιαστές της προσπαθούν να την εμποτίσουν (καθώς και όσους την αγαπούν και ασχολούνται μαζί της) με τη νοοτροπία «αν δεν μπορείς να αποφύγεις κάτι, απόλαυσέ το». Προβάλλοντας σαν μονόδρομο την υφιστάμενη κατάσταση. Εκμετάλλευση των οπαδών
Οι φίλαθλοι αντιμετωπίζουν με αρκετή δόση συναισθήματος την ΑΕΚ, δεν την κοστολογούν, τη συνδέουν με ιδανικά, βιώματα κλπ. Είναι απόλυτα πιστοί σ' αυτήν και τα σύμβολά της, τα οποία θέλουν να φέρουν. Είτε ως κασκόλ, είτε ως μπλούζα, είτε, είτε, είτε. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται οι αρμόδιοι, που τη βλέπουν μόνον ή κυρίως ως επιχείρηση. Σημαντικό προσόν τους δεν είναι η αγάπη στο σύλλογο ή η γνώση του ποδοσφαίρου, αλλά η τεχνοκρατική κατάρτιση. Γι' αυτούς η μεγιστοποίηση του κέρδους αποτελεί το υπέρτατο κριτήριό τους.Χαρακτηριστικό - αλλά όχι μοναδικό - παράδειγμα οι δηλώσεις του Στράτου Γιδόπουλου, για την περίπτωση Κοζώνη. Κυνικότατα, ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ δήλωσε: «Πρωταρχικό ρόλο για αυτόν παίζει το αν υπάρχει συμφωνία για το γήπεδο. Γιατί είναι επιχειρηματίας και πρέπει να δει πως θα βγάλει τα λεφτά του. Θα με ανησυχούσε αν σκαφτόταν αλλιώς»... Έτσι, λοιπόν, αυτός και οι όμοιοί του, πρώην, νυν και επόμενοι, θέτουν σε πρώτο πλάνο τα κέρδη και στη ...γωνία (ως άλλοθι και δόλωμα) το άθλημα, την «ερασιτεχνική» και την «ψυχή» της ΑΕΚ. Η «θρησκεία» και οι πιστοί της χρησιμοποιούνται. Είναι πολύτιμοι μόνον ως καταναλωτές, χρήσιμοι μόνον όταν υποστηρίζουν ή πληρώνουν...
Από ιδέα ...προϊόν
Πλέον, το θαύμα των προσφύγων, η ΑΕΚ, από κοινωνικό φαινόμενο, έγινε θέαμα και βάση ύπαρξής της, η εμπορευματοποίηση. Εντάχθηκε στη λογική του καπιταλισμού και την μετέτρεψαν, από δικαίωμα σε προϊόν. Και από τη στιγμή που η ΑΕΚ (και ότι το απαρτίζει) έγινε προϊόν, κυριάρχησαν οι κανόνες της αγοράς. Δηλαδή, η θεοποίηση του κέρδους και η δημιουργία αναγκών, αλλά και υποκειμένων κατανάλωσης. Κατανοώντας αυτό το δεδομένο, εύκολα μπορεί κάποιος να αντιληφθεί μια σειρά γεγονότων. Γιατί δημιουργούνται οι παίκτες σταρ, πολλές φορές και ανεξάρτητα από την απόδοσή τους στο γήπεδο. Πώς καθορίζονται πολλές από τις κινήσεις - επιλογές τους, άσχετα με το αθλητικό κομμάτι, ποτέ, όμως, άσχετα από τις εταιρίες, τα προϊόντα των οποίων διαφημίζουν... Γιατί ο τάδε ή δείνα προπονητής αποφασίζει, η προετοιμασία του καλοκαιριού να γίνετε στο ίδιο χρυσοπληρωμένο προπονητικό κέντρο και όχι στη Βορ. Ελλάδα, που και τις ίδιες κλιματολογικές συνθήκες έχει και στοιχίζει τα μισά χρήματα. Γιατί η ΠΑΕ αλλάζει συνεχώς φανέλες. Γιατί συγκεκριμένοι προπονητές προτείνουν – απαιτούν την απόκτηση ποδοσφαιριστών που έχουν μάνατζερ τον «κολλητό» τους η και τον κουμπάρο τους, Γιατί μια ΠΑΕ βγάζει πιστωτική κάρτα, πουλάει το όνομα του γηπέδου κλπ.Κοζωνιάδα
Η μόνη τραγωδία των ημερών της Κοζωνιάδας είναι η προσπάθειά μας να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας προκειμένου να ζήσουμε την αυταπάτη. Κάποιοι νομίζουν ότι επειδή είμαστε οπαδοί, μόλις γεννηθούμε, ο πρόεδρος του δικαστηρίου μας καταδικάζει σε ποινή ισόβιας πελατείας. Η υπεροψία του νομικού επιτελείου του κάθε επίδοξου ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΑΕΚ καταντά κουραστική. Ας κάνουν ότι θέλουν, αρκεί να θυμούνται ότι αυτό εκπορεύεται από δικό μας ευεργέτημα. Οι έντιμοι κύριοι εκπρόσωποι του σωτήρα που έρχεται, στην προσπάθειά τους να μας καθησυχάσουν, καταφέρνουν ακριβώς το αντίθετο. Εισπράττουν έτσι τον πολύτιμο χλευασμό μου, που τον φυλάω ως κόρη οφθαλμού για τις ραδιουργίες που έρχονται.
ΥΓ1. Όσοι βιάστηκαν να μιλήσουν για μια συναρπαστική αλλαγή στον μικρόκοσμο της ΑΕΚ ας ετοιμάσουν τη συγγνώμη τους. Θα τους χρειαστεί πιο σύντομα από ότι νομίζουν.ΥΓ2. «Εάν κατευθύνεσαι στο σκοπό σου και σταθείς στο δρόμο να μαζέψεις πέτρες για να πετάξεις στο σκυλί που σε γαβγίζει, τότε ποτέ δε θα φτάσεις στο σκοπό σου»: τουρκική παροιμία.
ΥΓ3. Ζω με τις ιδέες μου και όχι με τις διαθέσεις μου.
ΥΓ4. Προς βατραχολάγνους: Αφού δε λυπόσαστε εμάς, αφού δε λυπόσαστε τον εαυτό σας, λυπηθείτε το δέντρο που κόβεται για να γίνει χαρτί, ώστε να μπορείτε εσείς να αναπτύσσετε τις βλακείες σας.
Σχόλια