Κιτρινόμαυρο Μανιφέστο

Νομίζω ότι το πρώτο που πρέπει να χαρακτηρίζει έναν Αεκτζή είναι η τιμή που νιώθει επειδή είναι Αεκτζής, αυτή η τιμή που τον κάνει να δείχνει σε όλο τον κόσμο την ιδιότητά του ως Αεκτζή. Την τιμή που δεν θέλει να κρύψει από τους άλλους, ούτε να την αναγάγει σε αφηρημένα σχήματα. Την τιμή αυτή που τον εκφράζει κάθε στιγμή, που ξεπηδά από το πνεύμα του και που ενδιαφέρεται ο ίδιος να τη δείξει γιατί είναι σύμβολο της περηφάνιας του.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό, μαζί με αυτή, είναι η μεγάλη συναίσθηση του χρέους απέναντι στην αθλητική κοινωνία, απέναντι στους συνΑεκτζήδες, αλλά και σε όλους τους οπαδούς του κόσμου.

Αυτό είναι ένα στοιχείο που πρέπει να χαρακτηρίζει τον Αεκτζή. Μαζί με αυτό η μεγάλη του ευαισθησία απέναντι σε όλα τα προβλήματα και απέναντι στην αδικία, το ασυμβίβαστο πνεύμα όποτε εμφανίζεται κάτι που δεν είναι σωστό, όποιος και αν το κάνει. Να προβληματίζεται με καθετί που δεν είναι κατανοητό, να συζητά και να ζητά διευκρινήσεις, σε ότι δεν είναι ξεκάθαρο, να κηρύττει πόλεμο στο φορμαλισμό, σε κάθε είδους φορμαλισμό. Να είναι πάντα ανοιχτός να δεχτεί νέες εμπειρίες, για να προσαρμόζει τη μεγάλη πείρα των προγόνων μας, στις συγκεκριμένες συνθήκες της εποχής μας. Και να σκέφτεται (καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί) πώς θα αλλάξει αυτήν την πραγματικότητα, πώς θα τη βελτιώσει.

Ο αθλητής που έχει την τιμή να βρίσκεται στην οικογένεια της ΑΕΚ πρέπει να θέσει ως στόχο να είναι πάντα πρώτος σε όλα. Να αγωνίζεται να είναι πρώτος και να νιώθει ενοχλημένος όταν σε κάποιο τομέα δεν κατέχει την πρώτη θέση. Να αγωνίζεται για να βελτιώνεται για να είναι πρώτος. Βέβαια, δεν μπορούν όλοι να είναι πρώτοι, όπως δεν μπορεί και μια ομάδα να κερδίζει πάντα, μπορούν όμως να κατανοήσουν ότι στην ΑΕΚ απαγορεύεται ο ωχαδερφισμός. Μπορούν να είναι ζωντανό παράδειγμα, ο καθρέφτης όπου όλοι θα βλέπουν τον εαυτό τους, οι οπαδοί και οι αθλητές που δεν ανήκουν στην οικογένεια της ΑΕΚ, να είναι το παράδειγμα και για τους φίλους του σωματίου, πιο προχωρημένης ηλικίας που έχουν χάσει κάπως το νεανικό ενθουσιασμό τους και την πίστη στη ζωή και οι οποίοι αντιδρούν πάντα θετικά σ’ αυτό το τονωτικό παράδειγμα. Αυτό είναι ένα ακόμη καθήκον των αθλητών της ΑΕΚ Και μαζί με αυτό, ένα μεγάλο πνεύμα θυσίας, όχι μόνο στις στιγμές που απαιτούν ηρωισμό, αλλά κάθε στιγμή. Να θυσιάζεται βοηθώντας τον συναθλητή του στα μικρά καθήκοντα, για να μπορεί έτσι να ανταποκρίνεται στη δουλειά του, για να εκπληρώνει το χρέος του στην προπόνηση, στο γήπεδο, για να μπορεί να βελτιώνεται με κάθε τρόπο. Να έχει πάντα στραμμένη την προσοχή του στο σύνολο των ανθρώπων που τον περιβάλλουν.

Με άλλα λόγια, κάθε Αεκτζής (οπαδός, αθλητής κτλ.), πρέπει να είναι βαθιά ανθρώπινος, τόσο που να προσεγγίζει την ανθρώπινη τελειότητα, να εξαγνίζει την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα από τη δουλειά, τη μελέτη, τη διαρκή αλληλεγγύη του με το λαό μας, το λαό της ΑΕΚ, αλλά και με όλους τους οπαδούς του κόσμου. Να αναπτύσσει στο έπακρον την ευαισθησία του ώστε να νιώθει απόγνωση όταν δολοφονείται ένας άνθρωπος, με τον τρόπο που δολοφονήθηκε ο Αντόνιο Πουέρτα της Σεβίλλης, με τον τρόπο που δολοφονήθηκε ο Μιχάλης Φιλόπουλος και ο κάθε Πουέρτα και Φιλόπουλος σε οποιαδήποτε γωνιά της γης. Και να ξεχειλίζει ενθουσιασμό όταν μια νέα σημαία οπαδικής ελευθερίας υψώνεται σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου.

Ο Αεκτζής δεν μπορεί να περιορίζεται από στα σύνορα της δικής του ομάδας. Πρέπει να κάνει πράξη την οπαδική αλληλεγγύη και να την νιώθει σαν κάτι δικό του. Να θυμάται ότι μπορούμε να είμαστε ένα πραγματικό και απτό παράδειγμα για ολόκληρη την Ελλάδα μας, και κάτι παραπάνω, για άλλες χώρες του κόσμου που υπάρχουν οπαδοί που αγωνίζονται για την ελευθερία τους, ενάντια στην οπαδοφοβία, την αστυνομοκρατία και τον τεχνοκρατισμό, ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης από τους εμπορικούς εκμεταλλευτές των ομάδων. Να θυμάται πάντα πως μπορούμε και πρέπει να γίνουμε ο αναμμένος δαυλός, πως έτσι όπως ο καθένας μας ως άτομο είναι ένα πρότυπο για τον λαό της ΑΕΚ έτσι και όλοι μαζί μπορούμε να είμαστε ένα πρότυπο για τους οπαδούς της Ελλάδας, για τους οπαδούς που έχουν γίνει στόχος σε όλο τον κόσμο, και αγωνίζονται για την ελευθερία τους, κόντρα στους χαρτογιακάδες διαχειριστές των ομάδων τους. Και πρέπει να νιώσουμε άξιοι αυτού του παραδείγματος. Να είμαστε άξιοι την κάθε στιγμή, την κάθε ώρα.

Αυτό νομίζω ότι πρέπει να είναι ένας Αεκτζής. Και αν μας έλεγαν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, πεισματάρηδες ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε πράγματα αδύνατα, ότι δεν είναι δυνατό να κάνεις μάζες ενός λαού ένα σχεδόν αρχέτυπο της ανθρώπινης ύπαρξης, εμείς πρέπει να απαντήσουμε μια φορά, χίλιες φορές: ναι είναι δυνατό, έχουμε δίκιο. Ο λαός της ΑΕΚ μπορεί να προχωράει, μπορεί να εξαλείφει όλες τις ανθρώπινες μικρότητες, όπως έκαναν οι ιδρυτές της ΑΕΚ, που αντί να χτίσουν αρχοντικά στο άλσος, έστησαν πέτρα, πέτρα το ναό των προσφύγων. Μπορεί να τελειοποιείται, όπως όλοι μας τελειοποιούμαστε καθημερινά, συντρίβοντας με αδιαλλαξία όλους εκείνους που μένουν πίσω, που δεν είναι ικανοί να βαδίσουν στο ρυθμό που προχωρά η «επανάσταση» που κρύβεται στην ψυχή του Αεκτζή. Έτσι, πρέπει να είναι, έτσι οφείλει να είναι, και έτσι είναι. Θα είναι έτσι, γιατί είμαστε Αεκτζήδες, δημιουργοί μιας τέλειας αθλητικής κοινωνίας, ανθρώπινες υπάρξεις προορισμένες να ζήσουν σε έναν καινούριο περιβάλλον όπου θα έχει εκλείψει κάθε τι σαθρό, παλιό, κάθε τι που αντιπροσωπεύει το επαγγελματικό – εκμεταλλευτικό καθεστώς που οι βάσεις του έχουν σαπίσει.

Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να δουλεύουμε καθημερινά. Να δουλέψουμε με τη βαθύτερη έννοια της τελειοποίησης, της ανάπτυξης των γνώσεων, της αύξησης της κατανόησης του αθλητισμού με σκοπώ το κέρδος, που μας περιβάλλει. Να αναζητούμε, να διαπιστώνουμε και να γνωρίζουμε καλά τις αιτίες των πραγμάτων και να θεωρούμε πάντα τα μεγάλα προβλήματα του κερδοσκοπικού αθλητισμού, δικά μας προβλήματα. Έτσι, κάποια δεδομένη στιγμή, μια οποιαδήποτε μέρα των επόμενων ετών, αφού θα έχουμε κάνει πολλές θυσίες, ίσως αφού θα έχουμε φτάσει στο χείλος της καταστροφής και θα έχουμε δει να καταστρέφονται τα ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου μας και να τα έχουμε ξαναχτίσει, αφού θα έχουμε γίνει μάρτυρες ύπουλου κυνηγητού των οπαδών και θα έχουμε δει πολλούς από μας να γίνονται θύματα συκοφαντίας, αφού θα έχουμε χτίσει από την αρχή κάθε τι που θα έχει καταστραφεί, στο τέλος, μετά από όλα αυτά μια οποιοδήποτε μέρα, χωρίς σχεδόν να το καταλάβουμε, θα έχουμε δημιουργήσει, μαζί με τους άλλους οπαδούς της Ελλάδας και όλου του κόσμου, την αθλητική κοινωνία που μας αξίζει, το ιδανικό μας.

Σχόλια